Πολλοί πιστεύουν, ότι το να αγαπήσουμε τον εαυτό μας σημαίνει να ερωτευτούμε με όλα όσα σχετίζονται με μας – το σώμα, το νου, αυτό που κάνουμε, τις αποφάσεις που παίρνουμε, αυτά που εκφράζουμε κ.λπ.
Μπορεί όμως να γίνει αυτό; Ας είμαστε ειλικρινείς... Το σώμα μας συνήθως μας αρέσει λίγο, ίσως και καθόλου... Ο χαρακτήρας επίσης απέχει από τον ιδανικό... Πολλές από τις πράξεις, τις αποφάσεις, τα λόγια που είπαμε αποδείχθηκαν λανθασμένα, καθώς πέρασαν τα χρόνια... Θα θέλαμε να γυρίσουμε το χρόνο πίσω για να αλλάξουμε πολλά κεφάλαια της ζωής μας.
Μαζί με τις απόψεις των άλλων που ακούσαμε, την κριτική τους, την έλλειψη αποδοχής από την οικογένεια και τους φίλους μας, το να αγαπήσουμε τον εαυτό μας φαίνεται σχεδόν αδύνατο... Είμαστε πολύ μακριά από τον ιδανικό άνθρωπο που κάποιος θα ήθελε να ερωτευτεί – έτσι νομίζουμε και βυθιζόμαστε ακόμα περισσότερο στην πεποίθηση, ότι δεν αξίζουμε αγάπη, ακόμη και αυτο-αγάπη...
Μπορεί να γίνει όμως… Και εγώ είμαι ένα ζωντανό παράδειγμα. Υπήρχε μια στιγμή στη ζωή μου, που μισούσα τον εαυτό μου τόσο πολύ, που δεν ήθελα να μείνω πλέον σε αυτόν τον κόσμο. Ωστόσο, τελικά αποφάσισα να αγωνιστώ για τον εαυτό μου και για αυτό που είμαι. Η αυτοθεραπεία διήρκεσε αρκετά χρόνια. Τα κατάφερα όμως... Και τώρα απολαμβάνω την κάθε στιγμή που περνάω εδώ στη Γη και χαίρομαι, ότι μπορώ να βιώνω κάτι όμορφο την κάθε ξεχωριστή μέρα.
Λοιπόν, από πού να ξεκινήσετε;
Πρώτον, πρέπει να γνωρίσετε τον εαυτό σας... Να ανακαλύψετε ποιοι είστε στα αλήθεια - όχι πως θέλουν να σας βλέπουν οι άλλοι. Και συνήθως δεν είναι και εύκολο...
Συχνά, από την παιδική μας ηλικία αναγκαζόμαστε να αντιμετωπίζουμε ναρκισσιστικούς και τοξικούς ανθρώπους, οι οποίοι μας προγραμμάτισαν, ότι δεν είμαστε ποτέ σωστοί, ότι είμαστε πάντα χειρότεροι, ότι δεν μπορούμε να αποφασίσουμε για τον εαυτό μας, γιατί κάποιος άλλος ξέρει καλύτερα τι είναι καλό για εμάς και τι δεν είναι. Συχνά δεν επιτρέπεται, επίσης, να εκφράσουμε τη γνώμη μας, τα λόγια μας δεν έχουν καμιά αξία για αυτούς. Ίσως δεχτήκαμε κριτική η οποία δεν αντικατοπτρίζεται καθόλου στην πραγματικότητα - κάποιος απλώς ήθελε να μας μειώσει, να μας ταπεινώσει, έτσι ώστε να μπορεί να αισθανθεί καλύτερα ο ίδιος. Ίσως να βιώσαμε τι σημαίνει συναισθηματικός εκβιασμός – πχ. αν δεν κάνουμε κάτι που κάποιος περιμένει από μας, αυτό θα σημαίνει ότι δεν τον αγαπάμε, ότι είμαστε εναντίον του, τότε γινόμαστε εχθροί του.
Οποιοδήποτε είδος χειραγώγησης από τους στενούς μας ανθρώπους οι οποίοι είναι σημαντικοί για εμάς, μπορεί να έχει πολύ αρνητικό αντίκτυπο στην αυτοεκτίμηση μας. Ειδικά αν υπάρχει και βία - σωματική ή ψυχική. Και οι δύο πληγώνουν εξίσου βαθιά και συχνά μας διχάζουν μεταξύ του θυμού για την άδικη κατάσταση που μας συμβαίνει, και του αισθήματος ενοχής - ότι πρέπει να κάναμε κάτι λάθος, αφού αυτό το άτομο μας αντιμετωπίζει με αυτόν τον τρόπο...
Όλα αυτά και πολλά άλλα μου έχουν συμβεί... Προσπαθώντας να κάνω τους ανθρώπους γύρω μου χαρούμενους, περήφανους για μένα και να τους κάνω να με αγαπήσουν, να με αποδεχθούν, κατέληξα να χάσω τον εαυτό μου, την ταυτότητά μου, εντελώς... Όταν άρχισα να δουλεύω με τον εαυτό μου, βρήκα μια σοκαριστική αλήθεια.... Δεν ήξερα καθόλου ποια ήμουν. Ωστόσο, σιγά-σιγά άρχισα να ανακαλύπτω μόνη μου όλα αυτά που είναι δικά μου και μόνο δικά μου. Ξαναβρήκα τα ταλέντα μου και τα αποδέχτηκα αγνοώντας όλους αυτούς που ήθελαν να κόψουν τα φτερά μου. Όταν άρχισα να παίρνω αποφάσεις και να λαμβάνω δράση σύμφωνα με τη φωνή της διαίσθησής μου, της καρδιάς μου, χωρίς να δίνω σημασία σε όσους ήθελαν να με πείσουν, ότι ήμουν τρελή και έχασα τα μυαλά μου (εξακολουθούν να το κάνουν), παραδόξως παρατήρησα, ότι δεν είμαι και τόσο κακιά όσο πίστευα προηγουμένως... Ή μάλλον πώς άλλοι θα ήθελαν να πιστεύουν για μένα...
Περνούσα όλο και περισσότερο χρόνο με τον εαυτό μου και δεν βαριόμουν ποτέ. Αντιθέτως! Μέχρι που περίμενα πότε θα μείνω μόνη μου στο σπίτι για να μπορέσω να κάνω όλα όσα μου άρεσαν... Όταν άρχισα να είμαι πιστή στον εαυτό μου και όχι στους ανθρώπους γύρω μου, ξαφνικά άρχισα να μου αρέσω, ακόμη και μερικές φορές να αγαπώ τον εαυτό μου.
Ωστόσο, στο δρόμο της αυτογνωσίας, μπορούμε ακόμα να κάνουμε λάθη. Και εγώ έκανα αρκετά - ή έτσι νόμιζα τότε - για τα οποία έκρινα συνεχώς τον εαυτό μου. Το αίσθημα ενοχής που εμφανιζόταν κατά καιρούς ενεργοποιούσε τα παλιά προγράμματα όπως «Είμαι κακός άνθρωπος», «Δεν αξίζω αγάπη» κ.λπ.
Αλλά τότε δεν ήξερα τα πάντα για τον εαυτό μου. Δεν είχα ιδέα, ότι ο αληθινός μου εαυτός φτάνει σε άλλες διαστάσεις. Ήξερα λίγες λεπτομέρειες σχετικά με τη μετενσάρκωση, με το ταξίδι της ψυχής, το κάρμα, τους εθελοντές, άλλους πλανήτες και πραγματικότητες. Ο νους μου, επηρεασμένος από γνώμες των άλλων, για τόσα χρόνια δεχόταν μόνο αυτά που μπορούσαν να εξηγηθούν με έναν λογικό τρόπο. Ο κόσμος μου άρχιζε και τελείωνε σε μια τρισδιάστατη, απτή πραγματικότητα.
Αλλά τελικά η συνείδηση μου άρχισε να επεκτείνεται. Χάρη στις ατελείωτες συνεδρίες αυτο-ύπνωσης και διαλογισμού, βρήκα την κρυμμένη αλήθεια για την ύπαρξή μου και τον ρόλο που έπαιζα σε αυτόν τον πλανήτη. Άρχισα να καταλαβαίνω γιατί νιώθω τόσο διαφορετική σε σχέση με όλους τους άλλους, γιατί οι διαισθητικές μου ικανότητες εμπνέουν θαυμασμό ή ακόμα και ανασφάλεια και φόβο από άλλους ανθρώπους. Κατάλαβα επίσης, γιατί ήταν τόσο δύσκολο για μένα να βρω τον εαυτό μου στη γήινη πραγματικότητα...
Συνειδητοποίησα, ότι εδώ στη Γη, απλώς μαθαίνουμε - από τη γέννηση έως το θάνατό μας. Το σύμπαν συνέχεια μας βάζει σε νέες καταστάσεις, ώστε να μπορούμε να μάθουμε, να ζήσουμε και να βιώσουμε κάτι.
Άρχισα να παρατηρώ τον εαυτό μου όπως τα παιδιά μου όταν μάθαιναν κάτι καινούργιο για τον έξω κόσμο. Πώς το έκαναν; Δοκιμάζοντας τα πάντα, ότι νέο βρισκόταν στο δρόμο τους, ακόμα κι όταν τους προειδοποιούσα, ότι δεν ήταν και τόσο καλή ιδέα. Απλώς έπρεπε να το βιώσουν με το δικό τους τρόπο για να με πιστέψουν. Κάποιες φορές μπλεκόταν σε μπελάδες, γιατί η διασκέδαση ήταν πιο συναρπαστική για να τους αγχώσει το γεγονός, ότι η μαμά μπορεί να τους μαλώσει. Δοκίμαζαν τα όρια και τις δυνατότητές τους, καθώς και τα δικά μου... Μάθαιναν πώς αντιδρά το σώμα τους σε εξωτερικά ερεθίσματα, μάθαιναν να ονομάζουν τα συναισθήματά τους που έβγαιναν στην επιφάνεια μέσα από ορισμένες καταστάσεις. Έλεγχαν πώς θα αντιδράσουν άλλοι σε αυτά που κάνουν, σε αυτά που είναι... Υπήρχαν στιγμές που έχανα την ηρεμία μου... Αλλά πίστεψα ποτέ, ότι υπήρχε κάποιο πρόβλημα μαζί τους; Φυσικά και όχι! Όλοι ήξεραν, ότι είναι παιδιά και απλά μαθαίνουν...
Ωστόσο, συνειδητοποίησα, ότι οι ενήλικες κάνουν ακριβώς το ίδιο... Κανείς δεν μας δίδαξε πώς να συμπεριφερόμαστε σε μια νέα δουλειά, όταν βρίσκουμε νέους ανθρώπους γύρω μας, ή όταν αναλαμβάνουμε ένα νέο έργο... Κανείς δεν μας δίδαξε πώς να είμαστε ζευγάρι, γονείς, φίλοι. Ακόμα και όταν βρίσκουμε έναν καινούργιο σύντροφό, συναντάμε ένα νέο φίλο, αποκτάμε άλλο ένα παιδί - τα μαθαίνουμε εκ νέου, γιατί ο καθένας από αυτούς είναι διαφορετικός, μοναδικός. Το ίδιο ισχύει για οποιαδήποτε κατάσταση στη ζωή μας. Δεν υπάρχουν δύο ίδια γεγονότα. Πρέπει να προσαρμοστούμε, να βγάλουμε καινούργια συμπεράσματα, να μάθουμε από την αρχή... Και αυτό είναι φυσικό...
Μόλις το κατάλαβα, σταμάτησα να κρίνω τον εαυτό μου. Άρχισα να βλέπω τον εαυτό μου ως ένα παιδί που κάνει κάτι νέο κάθε μέρα - με υπομονή, στοργή και κατανόηση. Συγχωρούσα τον εαυτό μου για τα τυχόν λάθη, γιατί καταλάβαινα, ότι ήταν μέρος της διαδικασίας. Χάρη σε αυτά μαθαίνουμε. Το παιδί θα πέσει πάνω από χίλιες φορές πριν μάθει να τρέχει, αλλά δεν θα τα παρατήσει. Θα συνεχίσει να προσπαθεί μέχρι να το πετύχει. Άρχισα να το κάνω και εγώ. Έδινα χρόνο στον εαυτό μου για να μπορέσω να δουλέψω και θεραπεύσω όλα όσα με απασχολούσαν... Με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο αγάπησα τα πλεονεκτήματά μου, αλλά και αποδέχτηκα τα μειονεκτήματά μου. Έμεινα πιστή στον εαυτό μου - γιατί όλοι είναι διαφορετικοί και όλοι θεωρούν κάτι άλλο ως μειονέκτημα ή πλεονέκτημα. Αν για παράδειγμα προσπαθούσα να αλλάξω όλα αυτά για τα οποία με κρίνει ο αδερφός μου, θα κατέληγα στο σημείο μηδέν – πάλι θα απομακρυνόμουν από τον εαυτό μου, θα πάθαινα κατάθλιψη και, κατά συνέπεια, θα έχανα το νόημα της ζωής μου... Εγώ μέσα από τη σχέση μας μαθαίνω να εμπιστεύομαι τον εαυτό μου και να είμαι αυθεντική, ανεξάρτητα από την κριτική των άλλων. Αυτός όμως, πρέπει να μάθει να δέχεται τους ανθρώπους όπως είναι, και να μην επιβάλλει τη γνώμη του με το ζόρι.
Όσο για το σώμα, μου πήρε πολύ χρόνο να το αποδεχτώ, πόσο μάλλον να το αγαπήσω όπως είναι. Το ίδιο το σώμα το ένιωθα βαρύ, σχεδόν σαν φυλακή. Πάντα προτιμούσα το διαλογισμό ή τα αστρικά ταξίδια, όπου μπορούσα να υπάρχω στη πνευματική, ενεργειακή μου μορφή. Ένιωσα τότε τόση ελευθερία. Η επιστροφή στο φυσικό μου σώμα ήταν έως και επώδυνο.
Και μαζί με όλα τα προγράμματα τύπου, ότι το γυμνό πρέπει πάντα να συνδέεται με την ντροπή, ότι το σεξ είναι αμαρτία, ότι το ιδανικό της ομορφιάς είναι ένα λεπτό σώμα ενός μοντέλου με αφύσικα μεγάλα στήθη. Συν τις απόψεις των άλλων ανθρώπων, τα δικά τους προβλήματα τα οποία τα πέρασαν σε μένα, άσχημα σχόλια των φίλων. Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα, ακόμη και πριν από λίγο καιρό, να μην μπορώ να βρω κάτι πάνω μου που να μου αρέσει. Αλλά ήταν απλώς μια ψευδαίσθηση. Είναι αλήθεια, ότι δεν έχω μεγάλα στήθη και δε θα έχω ποτέ (και ευτυχώς, γιατί λατρεύω να κοιμάμαι μπρούμυτα!), αλλά έχω πολλά άλλα χαρακτηριστικά τα οποία μπορούσα άνετα να αγαπήσω. Σταμάτησα να κοιτάζω τον εαυτό μου μέσα από τα μάτια όλων των τοξικών ανθρώπων που βρισκόταν γύρω μου και ήθελαν να με μειώσουν, έτσι ώστε να αισθανθούν αυτοί καλύτερα.
Ήξερα ήδη, ότι ο αληθινός μου εαυτός δεν είναι μόνο αυτό που μπορούσα να δω στον καθρέφτη. Αλλά για κάποιο λόγο, ήθελα να βιώσω τη γήινη ζωή σε αυτήν την φυσική μορφή. Απλώς δέχτηκα το γεγονός, ότι έχω αυτό το συγκεκριμένο σώμα, το οποίο σίγουρα επέλεξε η ψυχή μου. Και έτσι ήταν. Άρχισα να το φροντίζω σαν να ήταν ένα μικρό παιδί - άρχισα να τα ταΐζω καλά, βρήκα χρόνο για μια βόλτα, για γυμναστική - όχι αναγκαστική, αλλά διασκεδάζοντας ταυτόχρονα. Άφηνα τον εαυτό μου να ξεκουραστεί, να κοιμηθεί, να χαλαρώσει, να βιώσει ευχαρίστηση. Και ούτε που κατάλαβα πότε σταμάτησα να βλέπω το σώμα μου σαν φυλακή και έγινε ένα καταπληκτικό εργαλείο μέσα από το οποίο μπορούσα να ανακαλύψω και να βιώσω νέες και υπέροχες εμπειρίες.
Κάποτε, κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίας ανώτερης επικοινωνίας, μια πελάτισσα ρώτησε πώς θα μπορούσε να θεραπεύσει το γεγονός, ότι ντρεπόταν για την εμφάνισή της. Πράγμα που την ανάγκαζε να φοράει πάντα μακιγιάζ στο πρόσωπό της. Πώς θα μπορούσε να αγαπήσει πλήρως τον εαυτό της, ακόμη και τα ελαττώματά της; Δοκίμασε την ψυχοθεραπεία, αλλά δυστυχώς ούτε αυτό βοήθησε. Τότε είδα τον εαυτό μου, όπου η μητέρα μου είχε τρομερό πρόβλημα λόγω του ότι οι βλεφαρίδες της ήταν τελείως ξανθές. Από τότε που ήμουν παιδί άρχισε να με πιέζει και έμενα, επίσης, για να αρχίσω να βάφομαι. Ήθελε να με προστατεύσει από το να με κοροϊδεύουν άλλοι, όμως χωρίς να το θέλει προφανώς, μου ενεργοποίησε ένα πρόγραμμα που με έκανε να πιστεύω, πως χωρίς ένα τόνο μάσκαρας στις βλεφαρίδες μου είμαι άσχημη. Βάφομαι από τότε που θυμάμαι και χωρίς μακιγιάζ συχνά αισθάνομαι σαν να μην έχω πρόσωπο... Αλλά με εξέπληξε η απάντηση του ανώτερου εαυτού, η οποία ήταν:
- «Ξέρω πως σου αρέσει να τρως παγωτό, τηγανίτες, σαλάτες κ.λπ., αλλά δε σου αρέσουν οι μπάμιες. Πρέπει να κάνεις ψυχοθεραπεία για αυτόν τον λόγο;»
- «Όχι βέβαια!» - Απάντησα – «Στον καθένα αρέσει να τρώει κάτι διαφορετικό και έχει το δικαίωμα να το κάνει, αρκεί να βεβαιωθεί, ότι δίνει στο σώμα του όλες τις ουσίες που χρειάζεται.»
- «Ακριβώς. Όπως δε σου αρέσουν όλα τα φαγητά, όλες οι γεύσεις, όλα τα χρώματα, όλοι οι άνθρωποι, δε θα σου αρέσουν τα πάντα πάνω σου. Απλώς πρέπει να αποδεχτείς τον εαυτό σου έτσι όπως είσαι, για αυτό που σου αρέσει και δε σου αρέσει - ακόμα κι αν αυτό το κάτι, είναι ένα μέρος του σώματός σου, του χαρακτήρα σου.»
Ακριβώς αυτό έκανα. Δεν προσπαθούσα πια να αναγκάσω τον εαυτό μου να αγαπήσω κάθε πόντο του σώματός μου. Υπήρχαν ακόμη πράγματα που θα ήθελα να αλλάξω, να θεραπεύσω, αλλά όπως δεν μου αρέσουν οι μπάμιες, δεν χρειάζεται να αγαπώ όλα πάνω μου. Απλώς δέχτηκα τον εαυτό μου όπως είμαι - χωρίς να τον κρίνω ή ειρωνεύομαι. Ωστόσο, με μεγάλη μου χαρά αποχαιρέτησα όλους εκείνους που δε με σέβονταν, δε με δεχόταν έτσι όπως ήμουν, και με έκριναν συνεχώς. Και ήταν πολύ απελευθερωτική εμπειρία...
Κατά τη γνώμη μου, το να αγαπάς τον εαυτό σου δε σημαίνει να πείσεις τον εαυτό σου, ότι είσαι τέλειος. Αντιθέτως - το να αγαπάς τον εαυτό σου σημαίνει να δέχεσαι τον αληθινό σου εαυτό, αυτόν που είσαι στα αλήθεια, με όλα τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά σου. Το να είσαι αυθεντικός, ανεξάρτητα από το τι λένε οι άλλοι. Το να είσαι πιστός στις πεποιθήσεις, τα συναισθήματα, τις αποφάσεις σου, παρόλο που κάποιος μπορεί να σου πει πως έχεις χάσει τα μυαλά σου...
Αγαπάμε ό, τι είναι δικό μας... Και δεν υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι... Ή, αντιθέτως - όλοι είναι τέλειοι μες στην ατέλειά τους...
Εάν αισθάνεσαι, ότι υπάρχει κάτι που σε εμποδίζει να αγαπήσεις τον εαυτό σου, να αποδεχτείς αυτόν που πραγματικά είσαι, κάνε στον εαυτό σου τις ακόλουθες ερωτήσεις:
- Ζεις τη ζωή σου ή τη ζωή άλλων ανθρώπων;
- Όλα αυτά που κάνεις, τα κάνεις για τον εαυτό σου ή σου τα επιβάλλουν κάποιοι άλλοι;
- Σου αρέσει αυτό με το οποίο ασχολείσαι, το μέρος όπου ζεις, οι άνθρωπου που βρίσκονται γύρω σου;
- Κυνηγάς τα όνειρά σου;
- Ακολουθείς την καρδιά και τη διαίσθησή σου όταν παίρνεις αποφάσεις;
- Εμβαθύνεις τις γνώσεις σου γύρω από τις πραγματικές σου ικανότητες;
- Παραμένεις ουδέτερος και πιστός στον εαυτό σου όταν δέχεσαι απόψεις και κριτικές άλλων;
- Βάζεις τον εαυτό σου και τις ανάγκες σου στην πρώτη θέση;
- Συμπεριφέρεσαι στον εαυτό σου σαν να πρόσεχες ένα άτομο που αγαπάς πολύ;
- Αποδέχεσαι τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά σου;
- Βλέπεις τον εαυτό σου όπως είσαι στα αλήθεια, ή η αντίληψή σου είναι παραμορφωμένη από τις απόψεις των άλλων;
- Λες «όχι» σε όλα αυτά που δεν είναι δικά σου, που σου προκαλούν πόνο και σε ταπεινώνουν με κάποιο τρόπο;
- Μιλάς ανοιχτά για αυτό που νιώθεις, για αυτό που σου αρέσει ή δεν σου αρέσει, για αυτό που ονειρεύεσαι;
- Παλεύεις για την ευτυχία σου;
Εάν όχι, τότε κάνε το...
Και αγάπησε τον εαυτό σου...
Για αυτό που είσαι...
Alexandra FreeSoul
• Είσαι στο μονοπάτι των δίδυμων φλογών και αναρωτιέσαι πώς να φτάσεις στην ένωση μέσα σου / με τη δίδυμη φλόγα σου;
• Χρειάζεσαι υποστήριξη ή καθοδήγηση σχετικά με τις αποφάσεις που πρέπει να λάβεις στη ζωή σου ή δεν ξέρεις ποια κατεύθυνση πρέπει να ακολουθήσεις;
• Θα ήθελες να θεραπεύσεις κάποια γεγονότα που έγιναν στο παρελθόν / στις προηγούμενες ζωές και να απαλλαγείς από αυτά ενεργητικά και συναισθηματικά για πάντα;
• Θέλεις να βρεις τον αληθινό σχέδιο της ψυχή σου και να ζήσεις τη ζωή σου στο έπακρο;
• Θα ήθελες να μάθεις τι ονειρεύεται πραγματικά η ψυχή σου αυτή τη στιγμή και πώς να το επιτύχεις;
• Θέλεις να δεις τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον και πώς να προετοιμαστείς για αυτό;
• Πιστεύεις ότι έμεινες στάσιμος για αρκετό καιρό ή κάνεις τους ίδιους κύκλους στη ζωή σου;
• Θέλεις να μάθεις να ακούς την καρδιά και τη διαίσθησή σου και να έρθεις σε επαφή με τον ανώτερο σου εαυτό;
• Θέλεις να θεραπεύσεις τον εαυτό σου, όλα τα εσωτερικά σου μπλοκαρίσματα, το εσωτερικό σου παιδί, να απαλλαγείς από παλιά πρότυπα σκέψης, αρνητικά προγράμματα και συναισθηματικά τραύματα που δεν σε εξυπηρετούν πια;
• Θέλεις να βρεις την αληθινή αγάπη και να δημιουργήσεις μια υγιή συντροφική σχέση;
Αν υπάρχει κάτι που εμποδίζει την εκπλήρωσή σου, σε ανησυχεί, σε προβληματίζει, κάνει τις δονήσεις σου να πέφτουν και σε αποτρέπει στο να ζεις την πλήρη ευτυχία - μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου ζητώντας καθοδήγηση από τον ανώτερο σου εαυτό / πηγή / πνευματικούς οδηγούς.
Σε προσκαλώ στις συνεδρίες:
Για να δεις όλες τις διαθέσιμες υπηρεσίες, τον τιμοκατάλογο και να μάθεις για τις προσφορές,
μπορείς να επισκεφτείς το κατάστημά μου και είμαι στη διάθεση σου για οτιδήποτε χρειαστείς:
Like Free Soul - Hellas στο Facebook:
Γίνε μέλος της ομάδας στο Facebook:
FREE SOUL GREECE - ΑΓΑΠΗΣΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ
(ΔΙΔΥΜΕΣ ΦΛΟΓΕΣ CHANNELING ΥΠΝΩΣΗ)
Κάνε εγγραφή στο κανάλι Free Soul Greece στο YouTube:
Εάν βρίσκεις τα άρθρα μου χρήσιμα και νιώθεις την ανάγκη ανταλλαγής ενέργειας, μπορείς να υποστηρίξεις τη δουλειά μου κάνοντας δωρεά στο λογαριασμό:
PLN: PL46 1140 2004 0000 3102 7563 3134
€: GR52 0172 2860 0052 8608 5839 763
PayPal: freesoulblog@outlook.com
Ευχαριστώ!
Comments