(Με τον Αζόρ "Oggy" - το αδέσποτο σκυλάκι-φίλο)
Όλοι έχουμε τις πρωινές μας τελετουργίες...
Κάποιοι κάνουν διαλογισμό ή γυμναστική...
Σε άλλους αρέσει να ξαπλώνουν στο κρεβάτι και να χαζεύουν στο διαδίκτυο...
Υπάρχουν και αυτοί που ετοιμάζονται σε λίγα μόλις λεπτά και φεύγουν για δουλειά με ένα σάντουιτς στο χέρι…
Εγώ πάλι ξυπνάω νωρίς.
Ωστόσο, δε θέλω να ανοίξω τα μάτια μου αμέσως…
Παίρνω το χρόνο μου για να ακούσω την εσωτερική μου φωνή...
Αφού βρίσκομαι κάπου ανάμεσα στον ύπνο και τον ξύπνιο, ελέγχω μήπως υπάρχει κάποιο μήνυμα για μένα εκεί.
Χαλαρώνω και προσπαθώ να συσχετίσω την καθοδήγηση που μόλις έλαβα με την επίγεια ζωή μου…
Προσπαθώ να θυμηθώ όλα τα όνειρα που είδα και τα σημειώνω ένα ένα …
Διακρίνω αυτά που δημιουργήθηκαν από το νου και αυτά που έχουν κάποιο συμβολικό νόημα…
Με αυτόν τον τρόπο μπορώ να ρίξω μια ματιά στο μέλλον και τότε ξέρω τι να προσέξω εκείνη τη μέρα, τι να αποφύγω, τι να περιμένω…
Επειτα σκέφτομαι το πρόγραμμά μου και κάνω τις απαραίτητες διορθώσεις.
Σηκώνομαι από το κρεβάτι πριν ξυπνήσουν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.
Λατρεύω την ευχάριστη σιωπή που τυλίγει το σπίτι και τη λάμψη του ανατέλλοντος ηλίου...
Σε αυτή τη σιωπή προσθέτω μια νότα από την αγαπημένη μου μουσική, συχνά και αρώματα, που με βοηθούν να ανεβάσω ακόμα περισσότερο τις δονήσεις και να επαναφορτίσω θετικά τις μπαταρίες μου για εκείνη την ημέρα.
Αυτός είναι ο χρόνος που αφιερώνω μόνο στον εαυτό μου...
Περιποίηση σώματος, ενυδάτωση και ταυτόχρονα λαμβάνω τα επόμενα μηνύματα που ρέουν καθώς ακούω τη μουσική...
Η μουσική είναι η μυστική μου πύλη προς το υποσυνείδητο...
Χάρη σε αυτήν, μπορώ να μετακινηθώ σε οποιοδήποτε μέρος και χρόνο μέσα σε λίγα μόνο δευτερόλεπτα.
Δεν υπάρχουν όρια εκεί…
Οτιδήποτε μπορεί να συμβεί...
Σκηνές, κείμενα, ιδέες απλώς εμφανίζονται στο μυαλό μου.
Το μόνο που χρειάζεται να κάνω είναι να ακούσω τον σωστό ρυθμό ο οποίος ενεργοποιεί αμέσως τον κωδικό πρόσβασης σε άλλες διαστάσεις...
Όταν τελειώνει ο χρόνος για τον εαυτό μου, κατεβαίνω κάτω με συνοδεία τα γατάκια και το σκύλο μου. Μετά την ανταλλαγή αγάπης σε μορφή χαϊδεύματος, αγκαλιάς και γουργουρίσματος, έρχεται η στιγμή του ταισματος.
Ετοιμάζω επίσης πρωινό για τα παιδιά και βάζω τα γεύματά τους για το σχολείο σε ειδικά δοχεία.
Σιγά σιγά δυναμώνω τη μουσική και δίνω σήμα στα παιδιά ότι είναι ώρα να ξυπνήσουν.
Ωστόσο, δεν βιαζόμαστε.
Μου αρέσει να βλέπω τα αγόρια να τεντώνονται και να ξανακοιμούνται.
Μου αρέσει να φιλάω τα ποδαράκια τους που βγαίνουν έξω από τα σκεπάσματα και να γαργαλάω τις γάμπες τους.
Μου αρέσει να τους ξυπνάω με ένα φιλί στα ροζ μάγουλα όταν νυσταγμενα, αγκαλιάζουν το λαιμό μου με τα ευαίσθητα χεράκια τους.
Οικογενειακές στιγμές χαράς και τρυφερότητας...
Το πρωινό είναι μια ευκαιρία για νυσταγμένες συζητήσεις, αλλά ταυτόχρονα μοιραζόμαστε τα όνειρα, τους φόβους και τα σχεδία τόσο για εκείνη την ημέρα όσο και για το μακρινό μέλλον...
Αυτή είναι η στιγμή που τα παιδιά θέλουν να μοιραστούν την πραγματικότητά τους μαζί μου, να μου ανοίξουν την πύλη που οδηγεί στον κόσμο τους.
Άλλος ένας γρήγορος έλεγχος αν είμαστε καλά προετοιμασμένοι για τις υποχρεώσεις που μας περιμένουν και φεύγουμε για το σχολείο.
Αποχαιρετώ τα παιδιά μου, τους εύχομαι μια υπέροχη μέρα και τους υπενθυμίζω ότι τα αγαπώ και ότι είναι πιο σημαντικό να είναι χαρούμενα και να περνούν καλά παρά να επιστρέψουν με καλούς βαθμούς...
Μετά την επιστροφή στο σπίτι, δεν αρχίζω κατευθείαν τη δουλειά.
Παίρνω το γέρικο σκύλο μου και βγαίνουμε για μια χαλαρή βόλτα.
Όταν περπατάω πολύ γρήγορα, χαμένη στις σκέψεις μου, ο καημένος σταματά στην άκρη και με κοιτάζει με τα κουρασμένα του μάτια.
Δεν υπάρχει καλύτερη γείωση.
Επιβραδύνω αμέσως, επιστρέφω στο εδώ και τώρα, εστιάζω στις λεπτομέρειες και την ομορφιά του γύρω κόσμου.
Εισπνέω τον καθαρό και δροσερό αέρα...
Ησυχάζω το μυαλό μου...
Απλώς υπάρχω...
Στο δρόμο συναντώ αδέσποτα σκυλάκια.
Από μακριά με υποδέχονται με χαρά κουνώντας την ουρά τους.
Τρέχουν προς το μέρος μου, πεινασμένα πιο πολύ για αγάπη και μια στιγμή τρυφερότητας παρά για φαγητό. Σταματάω και χαϊδεύω τον καθένα τους ξεχωριστά.
Μερικές φορές τους δίνω λιχουδιές και παίζω μαζί τους για λίγο.
Ανταλλάζουμε την ανιδιοτελή μας αγάπη…
Όταν γυρίζω σπίτι, τότε ξεκινάω να φτιάχνω το πρωινό μου.
Θέλω να αφιερώσω χρόνο σε αυτήν την διαδικασία...
Θέλω να το ετοιμάσω με αγάπη και να φροντίσω να περιέχει όλα τα συστατικά που χρειάζεται το φυσικό μου σώμα.
Τρώω αργά, με ευγνωμοσύνη...
Όχι μόνο επειδή έχω ένα υγιεινό γεύμα μπροστά μου, αλλά είμαι ευγνώμων για όλα όσα έχω...
Γιατί έχω πολλά περισσότερα από όσα χρειάζομαι...
Πολλά από τα όνειρά μου έγιναν πραγματικότητα...
Μπορώ να νιώσω με όλο μου τον εαυτό ότι πηγαίνω προς τη σωστή κατεύθυνση…
Για περισσότερους το πρωινό είναι απλώς ένα γρήγορο γεύμα.
Για μένα είναι ένα μάθημα αυτοαγάπης...
Μετά από μερικές διατάσεις αρχίζω τη δουλειά.
Ή μάλλον απλώς κάνω αυτό που με γεμίζει...
Όλες αυτές τις δραστηριότητες άρχισα να τις κάνω για τον εαυτό μου, γιατί μου έδιναν χαρά και αίσθηση πληρότητας...
Και ούτε που κατάλαβα πότε έγιναν επάγγελμα και τρόπος ζωής.
Όταν κάνουμε αυτό που αγαπάμε, η δουλειά παύει να είναι καθήκον ή αναγκαίο κακό.
Είναι σκέτη απόλαυση...
Επιπλέον, είμαστε αυτόματα καλοί σε αυτό, γιατί το κάνουμε μέσα από την καρδιά μας, το έχει ανάγκη η ψυχή μας...
Και αυτό είναι το μυστικό της ευτυχίας...
Alexandra FreeSoul
Σε προσκαλώ στις συνεδρίες:
Για να δεις όλες τις διαθέσιμες υπηρεσίες, τον τιμοκατάλογο και να μάθεις για τις προσφορές,
μπορείς να επισκεφτείς το κατάστημά μου και είμαι στη διάθεση σου για οτιδήποτε χρειαστείς:
Like Free Soul - Hellas στο Facebook:
Γίνε μέλος της ομάδας στο Facebook:
FREE SOUL GREECE - ΕΝΩΣΗ ΜΕΣΑ ΜΑΣ
(ΔΙΔΥΜΕΣ ΦΛΟΓΕΣ CHANNELING ΥΠΝΩΣΗ)
Κάνε εγγραφή στο κανάλι Free Soul Greece στο YouTube:
Εάν βρίσκεις τα άρθρα μου χρήσιμα και νιώθεις την ανάγκη ανταλλαγής ενέργειας, μπορείς να υποστηρίξεις τη δουλειά μου κάνοντας δωρεά στο λογαριασμό:
PLN: PL46 1140 2004 0000 3102 7563 3134
€: GR52 0172 2860 0052 8608 5839 763
PayPal: freesoulblog@outlook.com
Ευχαριστώ!
Comments