Κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίας ανώτερης επικοινωνίας για ένα γνωστό μου πρόσωπο, η συμβουλή του ανώτερου εαυτού ήταν να δημιουργήσει έναν πίνακα ονείρων. Έπρεπε να κολλήσει πάνω του φωτογραφίες και να κάνει περιγραφή της ιδανικής μελλοντικής ζωής της. Το θέμα ήταν να ακούσει την ψυχή της και να καταλάβει τι πραγματικά θέλει. Επιπλέον, ο πίνακας λειτουργούσε σαν υπενθύμιση να κάνει καθημερινά οραματισμό, να θέτει ξεκάθαρες προθέσεις και να κάνει μικρά αλλά συνεπή βήματα για να εκπληρώσει τις βαθύτερες επιθυμίες της.
Ξαφνικά, ο ανώτερος μου εαυτός μου έκανε μια ερώτηση:
- «Και πού είναι ο ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ πίνακας των ονείρων;»
Με συγκλόνισε. Τι να απαντήσω στον ανώτερο μου εαυτό, αφού γνωρίζω, ότι ξέρει τα πάντα για μένα; Ο πίνακας των ονείρων μου ήταν κρυμμένος πίσω από μια συρταριέρα, πιθανότατα γεμάτος ιστούς... Τον έκανα σχεδόν πριν από δύο χρόνια, ενώ έμενα ακόμη στο προηγούμενο μου διαμέρισμά. Το κρέμασα τότε στον τοίχο και προσπαθούσα να κάνω οραματισμό για κάποιο διάστημα. Ωστόσο, κάτι μέσα μου με εμπόδιζε να πιστέψω, ότι όλα αυτά θα γινόταν πραγματικότητα. Τελικά έφτασε η ημέρα που η αμφιβολία, η αβεβαιότητα, η έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό μου και στις ικανότητές μου κέρδισαν. Σκέφτηκα πως όλα αυτά ήταν πολύ καλά για να γίνουν πραγματικότητα. Δεν υπήρχε περίπτωση να βγουν αληθινά τα όνειρα μου. Μέχρι που αισθανόμουν τύψεις που σπαταλούσα το χρόνο μου στο να πετάω στα σύννεφα αντί να βρίσκομαι γειωμένη στο εδώ και τώρα. Ένα μέρος μου ένιωθε, ότι δεν τα άξιζα...
Με πόνο στην καρδιά, δίπλωσα τον πίνακα στη μέση και τον έβαλα στην αποθήκη.
Έπεσε στα χέρια μου, για άλλη μια φορά, κατά τη διάρκεια της μετακόμισης. Είχα περιέργεια να κοιτάξω τι έχει μέσα, αλλά τελευταία στιγμή άλλαξα γνώμη. Τελικά, τον πέταξα πίσω από μια συρταριέρα και προσποιούμουν, ότι δεν βρισκόταν εκεί. Η ζωή μου επιτέλους άρχισε να αλλάζει προς το καλύτερο και προτίμησα να επικεντρωθώ σε αυτό, όχι να σκέφτομαι ξανά τα ανεκπλήρωτα όνειρά μου.
Μετά τη συνεδρία και αυτά που άκουσα από τον ανώτερο μου εαυτό, ένιωσα, ότι ήρθε η ώρα τελικά να τον ξεθάψω από τη βαριά στρώση σκόνης. Ωστόσο, μου πήρε αρκετές μέρες για να το κάνω. Κάπου μέσα μου υπήρχε φόβος... Φοβόμουν να παραδεχτώ στον εαυτό μου πόσο αποτυχημένη ήμουν στη ζωή μου... Δεν ήθελα να νιώσω, για άλλη μια φορά, τον πόνο, που εμφανιζόταν όταν διαπίστωνα, ότι κάτι που ονειρευόμουν δε θα πραγματοποιηθεί ποτέ... Ο εσωτερικός μου κριτής ήταν έτοιμος για να αρχίσει την αυτοκαταστροφική του δράση... Αλλά όταν η διαίσθησή μου με ωθεί προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση και αντιμετωπίζω κάποιου είδους εσωτερική αντίσταση, για μένα είναι μόνο η επιβεβαίωση, ότι εκεί υπάρχει κάτι σημαντικό. Πιθανώς ένα μάθημα ή ανακάλυψη μιας βαθύτερης έννοιας ενός θέματος. Και δεν υπάρχει λόγος να καθυστερώ, παρά μόνο να το αντιμετωπίσω.
Το ίδιο βράδυ μιας ημέρας γεμάτης με δραστηριότητες που αγαπούσα και μου έδιναν μια ιδιαίτερη ευχαρίστηση, ξάπλωσα στο κρεβάτι με απίστευτα καλή διάθεση. Ήταν ακόμη αρκετά νωρίς για να μπορέσω να διαβάσω το βιβλίο που μόλις αγόρασα. Τότε θυμήθηκα τον πίνακα των ονείρων μου. Ένιωσα πως επιτέλους είμαι έτοιμη να αντικρίσω, για ακόμη μια φορά, τα όνειρά μου. Πήγα να πάρω το σφυρί, κάρφωσα δύο καρφιά στον τοίχο της κρεβατοκάμαρας και τον κρέμασα σε ένα μέρος όπου μπορούσα να τον βλέπω ακριβώς λίγο πριν με πάρει ο ύπνος και αμέσως μετά το ξύπνημα. Τότε βρισκόμαστε σε φυσική κατάσταση ύπνωσης και συμβαίνουν πραγματικά θαύματα...
Κάθισα στην άκρη του κρεβατιού και πήρα μια βαθιά ανάσα. Έβαλα και τα δύο χέρια πάνω στην καρδιά μου, και νοιώθοντας φόβο αναμεμιγμένο με ελπίδα, κοίταξα τον πίνακα. Στην κορυφή του ήταν τα πιο σημαντικά όνειρά μου και ταυτόχρονα τα πιο δύσκολα να επιτευχθούν. Σχετίζονταν με άλλους ανθρώπους, συγκεκριμένα μέρη και καταστάσεις. Πιο χαμηλά βρισκόταν οι πιο προσωπικές φωτογραφίες και περιγραφές. Ήμουν σε θέση να δουλέψω μόνη μου για να γίνουν αυτά τα όνειρα πραγματικότητα. Δεν χρειαζόμουν να συνεργαστώ με κανέναν, γεγονός που τα έκανε πιο απτά και πιο εύκολα να συμβούν.
Όταν είδα τις πρώτες εικόνες, αμέσως εμφανίστηκαν δάκρυα στα μάτια μου. Ήταν τόσο δικές μου... Είχαν περάσει σχεδόν δύο χρόνια, και συνέχιζα να τα επιθυμώ πάρα πολύ... Πριν από λίγες εβδομάδες, σχεδόν παραιτήθηκα. Επειδή οι άνθρωποι που δημιουργούσαν εκείνη την πραγματικότητα δεν ήταν πια στη ζωή μου, σκέφτηκα, πως θα έπρεπε να αλλάξω τα όνειρά μου. Να τα ξεχάσω, να πάρω μια διαφορετική κατεύθυνση. Αυτό προσπάθησε να μου επιβάλλει ο λογικός μου νους...
Αλλά τότε η ψυχή μου με χτύπησε με τον αγκώνα της και είπε:
- «Είσαι σίγουρη πως χρειάζεσαι αυτούς τους συγκεκριμένους ανθρώπους για να πραγματοποιηθούν τα όνειρά σου; Δεν θα ήταν προτιμότερο να προσκαλέσεις στη ζωή σου τους «πιο κατάλληλους ανθρώπους», που θα σου δώσουν αυτήν την αγάπη, αφοσίωση, σεβασμό, κατανόηση, συνεργασία, συντροφιά, ευτυχία… Σίγουρα υπάρχουν άτομα, κάπου εκεί στον έξω κόσμο, που εσύ θα ήσουν το όνειρο τους, και θα έκαναν τα πάντα για να σε έχουν κοντά τους. Είτε πρόκειται για σύντροφο, φίλους, οικογένεια, δουλειά ή οποιαδήποτε άλλη σχέση... Και εσύ, όπως όλοι οι άλλοι, αξίζεις όλα όσα ονειρεύεσαι και το σύμπαν θέλει να σου τα δώσει. Απλώς σκέψου ξανά και ξεκαθάρισε μέσα σου τι πραγματικά θέλεις.»
Συνειδητοποίησα, ότι είχε δίκιο. Αντί να σκοτώσω τα όνειρά μου, απλώς χρειαζόταν να αντικαταστήσω τους κύριους χαρακτήρες τους! Ήταν τόσο απλό, και ταυτόχρονα τόσο δύσκολο να γίνει πράξη... Αλλά κάτι είχε αλλάξει από τότε. Σταμάτησα να βλέπω συγκεκριμένα πρόσωπα... Απλώς ένιωθα αυτήν την ανιδιοτελή αγάπη, κατανόηση, σεβασμό, ασφάλεια, ικανοποίηση, εκπλήρωση... Και ήταν τόσο υπέροχο... Όταν πήγαινα για ύπνο, έδινα αόρατα φιλιά στα μέτωπα των αγαπημένων, αλλά ακόμη άγνωστων ανθρώπων. Κρυβόμουν στην αόρατη αγκαλιά του αγαπημένου μου άντρα. Και αποκοιμόμουν σε μια αόρατη φούσκα γεμάτη ευτυχία... Όταν ξυπνούσα, δεν άνοιγα αμέσως τα μάτια μου. Αντί αυτού, έπαιρνα απαλά το αόρατο χέρι του στις παλάμες μου και το ακουμπούσα στο μάγουλό μου για να νιώσω τη ζεστασιά και την εγγύτητά του. «Σ' αγαπώ», ψιθύριζα απαλά για να μην τον ξυπνήσω. Η ψυχή ακούει πάντα αυτά που πρέπει. Δεν απαντούσε, αλλά δεν με απασχολούσε καθόλου αυτό. Ένιωθα αυτήν την υπέροχη, άνευ όρων αγάπη που με πλημμύριζε. Και ήξερα, ότι μια μέρα θα γίνει πραγματικότητα. Το ένιωθα...
Καθόμουν έτσι για λίγο και φανταζόμουν πόσο θα άλλαζε η ζωή μου, αν τελικά άφηνα το σύμπαν να τη γεμίσει με άτομα που θα αγαπούσα και θα με αγαπούσαν αμοιβαία. Πώς θα ήταν αν είχα δίπλα μου φίλους που θα με ενθάρρυναν να κάνω πεζοπορία στα βουνά, να ασκηθώ, να πηγαίνω στην παραλία πιο συχνά; Ή με τους οποίους θα μπορούσα να περνάω το χρόνο μου δημιουργικά και να διασκεδάζαμε; Ή να καθόμασταν στη βεράντα, να παρακολουθούσαμε τα αστέρια και να συζητούσαμε μέχρι το πρωί; Πώς θα ήταν αν ξυπνούσα την επόμενη μέρα από τη μυρωδιά του φρεσκοφτιαγμένου πρωινού; Ή αν γυρνούσα στο σπίτι από τη δουλειά και να άκουγα το γέλιο των παιδιών που έπαιζαν πίσω από την πόρτα; Ή αν περνούσα μακρά χειμωνιάτικα βράδια στη ζεστή αγκαλιά του αγαπημένου μου, κοιτάζοντας τη φωτιά που χορεύει στο τζάκι; Ή αν ένιωθα, πως κάποιος με σκεπάζει με μια κουβέρτα την ώρα που κοιμόμουν γιατί ήμουν σημαντική γι 'αυτόν; Ή αν πηγαίναμε διακοπές μαζί και να μην ανησυχούσα για τίποτα; Ή αν σχεδιάζαμε το μέλλον μας μαζί;
Οι σκηνές περνούσαν μπροστά στα μάτια μου με τη σειρά. Μετά τους ανθρώπους, ήρθε η ώρα για μέρη και συμβάντα. Φαινομενικά τόσο συνηθισμένα, ανθρώπινα, γήινα θέματα, αλλά και δυστυχώς, τόσο συχνά δύσκολο να γίνουν πραγματικότητα...
Κοιτούσα τον πίνακα και τα δάκρυα έτρεχαν στα μάγουλά μου. Αυτή τη φορά όχι λόγω θλίψης. Συνειδητοποίησα, ότι για πρώτη φορά πίστευα βαθιά, ότι αυτά τα όνειρα θα γίνουν πραγματικότητα, ότι ήταν ήδη στο δρόμο τους. Δεν ήξερα ποιους θα συναντούσα. Δεν περιόριζα τον εαυτό μου στο να τους δίνω ονόματα, ούτε χαρακτηριστικά. Απλώς ένιωθα πώς θα ήταν αν βρισκόταν ήδη στη ζωή μου... Επίσης, δεν είχα ιδέα πότε θα συνέβαινε αυτό και πού. Αλλά δεν ήταν καθόλου σημαντικό. Μου έφτανε να πιστέψω, ότι το σύμπαν θα τα σχεδιάσει όλα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Και δεν μου ήταν δύσκολο, γιατί ήξερα πολύ καλά, ότι μπορούσα να τα καταφέρω μόνη μου, ότι αισθανόμουν ευτυχισμένη χωρίς συγκεκριμένους ανθρώπους, μέρη, πράγματα, καταστάσεις στη ζωή μου. Μου άρεσε πολύ η ελευθερία και η ανεξαρτησία μου. Δεν χρειαζόμουν κανέναν για να νιώσω αγαπημένη και σημαντική. Ήξερα ποια ήμουν, τι ήθελα, προς τα πού πήγαινα. Φρόντιζα τον εαυτό μου και αγαπούσα τον εαυτό μου. Υπήρχε κάποιος που θα μπορούσε να το κάνει καλύτερα από εμένα; Φυσικά και όχι. Στα αλήθεια, δεν χρειαζόμουν κανέναν. Η προθυμία να συναντήσω νέους φίλους, έναν σύντροφο, να μεγαλώσω την οικογένεια μου, δεν ήταν πλέον προϋπόθεση για την επίτευξη ευτυχίας. Στην πραγματικότητα, ο ρόλος τους ήταν να δώσουν περισσότερο χρώματα σε μια ήδη υπάρχουσα εκπλήρωση. Δεν ήταν «εξάρτηση» αλλά συνειδητή επιλογή.
Είχα ακριβώς όλα αυτά, για τα οποία ήμουν έτοιμη εκείνη τη στιγμή. Η ανήσυχη μου ψυχή, ωστόσο, ήθελε να συνεχίσει να αναπτύσσεται, να βιώσει κάτι καινούργιο, να θεραπεύσει παλιές καταστάσεις και να αρχίσει ένα νέο, άγνωστο στάδιο στη ζωή της. Και ένιωθα έτοιμη να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό... Ήμουν πραγματικά ενθουσιασμένη, μέχρι και ανυπόμονη!
Κοίταξα τις φωτογραφίες που βρισκόταν στην κορυφή της πινακίδας των ονείρων μου και δεν υπήρχε ούτε σταγόνα λύπης που εκείνες οι ευχές δεν είχαν πραγματοποιηθεί ακόμη. Είχα την πίστη μέσα μου, ότι το σύμπαν θα φρόντιζε τα πάντα. Ένιωθα περήφανη για τον εαυτό μου που δεν τα παράτησα και ήμουν πιστή στις αποφάσεις μου. Αυτή ήταν μια επιπλέον επιβεβαίωση, ότι ήμουν στο σωστό δρόμο, ότι ήξερα τι ήθελα. Και ήμουν έτοιμη να ακολουθήσω αυτό το μονοπάτι με ελπίδα και αγάπη στην καρδιά μου.
Σκούπισα τα δάκρυα της συγκίνησης και συνέχισα να μελετώ τον πίνακα. Είδα φωτογραφίες από το μέρος όπου θα ήθελα να ζήσω, το σπίτι των ονείρων μου και συνειδητοποίησα, ότι ήμουν πολύ κοντά σε αυτό το όνειρο! Πιο κοντά από όσο θα μπορούσα να φανταστώ! Κοίταξα έκπληκτη γύρω μου. Ζούσα στο χωριό, κοντά στο δάσος, με θέα τα βουνά και το πράσινο περιβάλλον. Το σπίτι από μόνο του ήταν ιδανικό για εμένα και την οικογένειά μου. Η διακόσμηση ήταν σχεδόν ίδια με αυτήν που φαινόταν στις φωτογραφίες. Δεν θα μπορούσε με τίποτα να συγκριθεί με το προηγούμενο μου διαμέρισμά στο πυκνοκατοικημένο κέντρο της πόλης, όπου έμενα όταν δημιούργησα αυτόν τον πίνακα! Τότε δεν σχεδίαζα καν να μετακομίσω! Άρχισα να χαμογελάω στον εαυτό μου. Το μόνο που έλειπε ήταν ο δικός μου κήπος και ένα δεντρόσπιτο για τα παιδιά. Παρόλα αυτά ήμουν τόσο κοντά!!! Η προσπάθεια μου να οραματιστώ τον εαυτό μου και την οικογένειά μου στο σπίτι από τη φωτογραφία δεν μου δημιούργησε κανένα πρόβλημα. Ήταν σχεδόν προφανές, ότι μια μέρα θα γινόταν πραγματικότητα. Το ένιωθα πως θα γίνει… Σύντομα!
Μετέφερα το βλέμμα μου στις φωτογραφίες που ήταν κολλημένες πιο χαμηλά. Τόπος εργασίας και επάγγελμα. Θυμάμαι πόσο πολύ με δυσκόλεψε το να επιλέξω τις σωστές φωτογραφίες. Τότε εγκατέλειψα την καριέρα μου ως αρχιτέκτονας και ήθελα να κάνω κάτι άλλο. Αλλά ακόμα δεν ήξερα τι. Ένα μικρό χαρτάκι με σημείωση βρισκόταν παραδίπλα – «Αποφασίζω οριστικά τι θέλω να κάνω στη ζωή μου». Άρχισα να γελάω στον εαυτό μου δυνατά. Με συγκλόνισε βαθιά το γεγονός, ότι οι φωτογραφίες έδειχναν ακριβώς αυτό που έκανα ήδη, και το μέρος που έψαχνα για την έδρα μου! Η απόφαση είχε ήδη ληφθεί! Το μόνο πράγμα που έλειπε ήταν η επίσημη σφραγίδα! Κοιτούσα τις φωτογραφίες έκπληκτη... Η ψυχή μου ήξερε από τότε, ότι πήγαινα στη σωστή κατεύθυνση. Ο λογικός μου νους ήταν αυτός που αμφισβητούσε...
Πήγα στο δεύτερο μέρος του πίνακα. Εκεί υπήρχαν πιο συγκεκριμένα, προσωπικά όνειρα - το τι θα ήθελα να κάνω στον ελεύθερο μου χρόνο, τι άλλο να ανακαλύψω για τον εαυτό μου, με τι να ασχοληθώ. Ήμουν σοκαρισμένη! Αυτή ήταν η πραγματικότητά που ζούσα κάθε μέρα! Όλες αυτές οι φωτογραφίες ταυτιζόταν! Κάποια πράγματα βρισκόταν ήδη σταθερά στο καθημερινό μου πρόγραμμα. Άλλα εμφανίζονταν κάθε τόσο και λίγο, αλλά ήταν εκεί! Πραγματικά και απτά! Θα μπορούσα άνετα να βγάλω αυτές τις φωτογραφίες από την πινακίδα και να κολλήσω άλλες που να δείχνουν νέους, πιο συγκεκριμένους στόχους. Ή απλώς να σταματήσω εκεί και να νιώσω… εκπλήρωση!
Άρχισα να γελάω ξανά. Πόσο μακρινά και εξωπραγματικά μου φαινόταν τότε! Και δεν είχα καταλάβει καν πότε έγιναν πραγματικότητα! Μέχρι πριν από λίγο καιρό, κοιτώντας την πινακίδα των ονείρων μου, με έπιανε πόνος το στομάχι… Και τώρα ένιωθα χαρούμενη και περήφανη για τον εαυτό μου. Πέρασαν λιγότερα από δύο χρόνια, και η ζωή μου άλλαξε τόσο πολύ... Πόσες από τις επιθυμίες μου είχαν γίνει πραγματικότητα, πόσες βρισκόταν ακριβώς στο κατώφλι, σχεδόν στα χέρια μου! Άλλες ήταν ακόμα με τη μορφή ονείρων, ίσως και απόμακρων. Μέσα μου όμως δεν υπήρχε πια καμία αμφιβολία ή εσωτερική ειρωνεία προς τη ζωηρή μου φαντασία... Ήξερα, ότι άξιζα το καλύτερο, και ότι είχα το κάθε δικαίωμα (όπως όλοι μας!) να ονειρεύομαι χωρίς όρια και να προσπαθώ να εκπληρώσω ό, τι κάνει την ψυχή μου να γελάει και να χαίρεται. Και κυρίως γνώριζα, πως εγώ ήμουν πλήρως υπεύθυνη για τη δική μου ευτυχία... Και μόνο εγώ ήξερα τι ήταν καλό για μένα. Κανένας άλλος…
Απομακρύνθηκα από τον πίνακα και έκανα μια βόλτα μέσα στο σπίτι. Το διακόσμησα μόνη μου, έβαψα κάθε του εκατοστό μόνη μου. Το αγαπούσα αυτό το μέρος. Ο γάτος μου μόλις με είδε έτρεξε αμέσως στην αγκαλιά μου. Βύθισα τα δάχτυλά μου στο απαλό του, φουντωτό τρίχωμα. Μου άρεσε πολύ το σιγανό του γουργουρητό. Μια άλλη γάτα κοιμόταν ήσυχα στον καναπέ. Ο γέρικος σκύλος μου κοιμόταν ξαπλωμένος στο χαλί και κουνούσε τα πόδια του σαν να έτρεχε. Σίγουρα ονειρευόταν κάτι πολύ ενδιαφέρον. Ανέβηκα στον επάνω όροφο. Τα παιδιά μου κοιμόταν γλυκά στα κρεβάτια τους. Αυτές οι δύο μικρές ψυχούλες με επέλεξαν ως μητέρα τους. Υπάρχει μεγαλύτερη τιμή στον κόσμο από αυτήν; Τα φίλησα στο μέτωπο, τα σκέπασα με τα παπλώματά τους και κοίταξα έξω από το παράθυρο. Το φεγγάρι ήταν ορατό στον ουρανό και φώτιζε το περίγραμμα του βουνού στον ορίζοντα. Παρακάτω φαινόταν λευκές κουκκίδες των παραθύρων των σπιτιών. Απόλυτη ηρεμία και ησυχία. Ένα τέτοιο μέρος ονειρευόμουν. Άκουσα τη γειτόνισσα να βγαίνει έξω με το σκύλο της. Χαμογέλασα στον εαυτό μου. Σίγουρα ούτε αυτή εμφανίστηκε τυχαία στη ζωή μου.
Μετά πήγα στο κρεβάτι. Έκλεισα τα μάτια μου, φίλησα και αγκάλιασα όλους αυτούς που θα συναντούσα κάποια στιγμή στο μέλλον. Φίλησα και όλες αυτές τις ψυχούλες που θα θελήσουν να εμφανιστούν ακόμα στη ζωή μου. Τους αγαπούσα ήδη όλους. Και κοιμήθηκα στην ίδια αόρατη φούσκα ευτυχίας και εκπλήρωσης. Στην ίδια αόρατη αγκαλιά ενός στοργικού άνδρα που θα συναντήσω...
Κοιμήθηκα ήρεμη και περήφανη για τον εαυτό μου, για τις αποφάσεις, τους στόχους και τα σχέδιά μου για το μέλλον... Ακόμη και όλους αυτούς που δεν έχουν ολοκληρωθεί ακόμη. Ο πίνακας των ονείρων, μου επιβεβαίωσε, ότι πήγαινα προς τη σωστή κατεύθυνση, ότι άκουγα τη διαίσθησή μου και όλα αυτά που μου ψιθύριζε η ψυχή μου. Δεν ήθελα να δουλέψω σε οποιαδήποτε δουλειά μόνο και μόνο για να γεμίσω το χρόνο και το πορτοφόλι μου. Ήθελα να κάνω κάτι που να με κάνει ευτυχισμένη. Ήθελα να νιώθω εκπλήρωση. Δεν ήθελα να έχω χίλιους φίλους που πραγματικά δεν προσθέτουν τίποτα όμορφο στη ζωή μου. Επέτρεπα να μείνουν μόνο εκείνοι που με βοηθούσαν να ανεβάζω τις δονήσεις μου, όχι αυτοί που με τραβούσαν κάτω. Δεν έκανα τίποτα για φήμη ή έπαινο... Δεν με ενδιέφερε η γνώμη των άλλων, δεν φοβόμουν την κριτική. Περπατούσα προς την κατεύθυνση που με ωθούσε η καρδιά μου και δεν άκουγα τι θα έλεγαν άλλοι για μένα. Δεν επέλεγα ως συντρόφους άντρες που ήταν συναισθηματικά μη διαθέσιμοι, ή δεν μπορούσαν να δημιουργήσουν σοβαρούς δεσμούς, βαθιές σχέσεις που αγγίζουν τις ψυχές και ζεσταίνουν τις καρδιές. Ή εκείνους που εστίαζαν μόνο στη φυσική έλξη, και για τους οποίους οι σχέσεις ήταν πιο πολύ σαν ρηχές, στιγμιαίες συμφωνίες, παρά συντροφικές συνεργασίες γεμάτες συναισθήματα. Δεν έχανα το χρόνο μου σε άτομα που δεν με συμπεριέλαβαν στα μελλοντικά τους σχέδια και προτιμούσαν να επιλέξουν τη δουλειά, τη φήμη, την καριέρα τους ή απλά την άνεση και την ανεξαρτησία τους από την αγάπη και την οικογένεια. Δεν ήταν δικό μου όλο αυτό και δεν επέτρεπα να μπει στη ζωή μου. Ωστόσο, τώρα ήξερα ακριβώς τι ήθελα και μου ήταν εύκολο να καταλάβω αν το άτομο που εμφανιζόταν στη ζωή μου κοιτούσε προς την ίδια κατεύθυνση με εμένα ή όχι.
Όταν συνειδητοποιούμε τη σημασία της ευτυχίας μας, δεν υπάρχει χώρος πια για συμβιβασμούς, για σπατάλη χρόνου σε ασήμαντα πράγματα, ανάξια άτομα, περιττά γεγονότα. Ο κόσμος είναι γεμάτος υπέροχους ανθρώπους, με παρόμοια ενδιαφέροντα και δονήσεις με τις δικές μας. Ανθρώπους, που με χαρά θα γεμίσουν τις ζωές μας με ευτυχία και θα φέρουν χαμόγελα στα πρόσωπά μας.
Το ίδιο ισχύει για τους φίλους, την οικογένεια, το χώρο εργασίας, το μέρος όπου ζούμε, τα συμβάντα που γίνονται στην πραγματικότητα μας - οτιδήποτε που μπορεί να εμφανιστεί στη λίστα των ονείρων μας. Γιατί να χάνουμε τον πολύτιμο χρόνο μας για κάτι που δεν είναι δικό μας, κάτι που δεν το απολαμβάνει η ψυχή μας; Ας δημιουργήσουμε μόνοι μας τέτοιες καταστάσεις που μας βοηθούν να αναπτυχθούμε και να εξελιχτούμε. Ας προσκαλέσουμε στη ζωή μας μόνο ανθρώπους που μας παρακινούν να δράσουμε για να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα, αντί να μας τραβούν κάτω, να μας πνίγουν και να μας μειώνουν.
Ο καθένας μας έχει το δικαίωμα να είναι ευτυχισμένος, να αγαπά και να τον αγαπούν.
Ο καθένας μας έχει το δικαίωμα να έχει ανθρώπους γύρω του που τον σέβονται, τον εκτιμούν και τον δέχονται ακριβώς όπως είναι.
Ο καθένας μας έχει το δικαίωμα να βρίσκεται, να ζει, να εργάζεται σε ένα ήσυχο, ασφαλές και όμορφο μέρος.
Ο καθένας μας έχει το δικαίωμα να κάνει δουλειά και να δραστηριοποιηθεί σε ό, τι του δίνει χαρά και ικανοποίηση.
Και εσύ το αξίζεις, επίσης... Όπως όλοι μας...
Πώς μοιάζει ο πίνακας των ονείρων σου;
Πάρε τη ζωή στα χέρια σου και πολέμησε για την ευτυχία σου!
Αγάπησε τα όνειρά σου…
Αγάπησε τον εαυτό σου…
Αγάπησε τη ζωή σου...
Alexandra FreeSoul
• Είσαι στο μονοπάτι των δίδυμων φλογών και αναρωτιέσαι πώς να φτάσεις στην ένωση μέσα σου / με τη δίδυμη φλόγα σου;
• Χρειάζεσαι υποστήριξη ή καθοδήγηση σχετικά με τις αποφάσεις που πρέπει να λάβεις στη ζωή σου ή δεν ξέρεις ποια κατεύθυνση πρέπει να ακολουθήσεις;
• Θα ήθελες να θεραπεύσεις κάποια γεγονότα που έγιναν στο παρελθόν / στις προηγούμενες ζωές και να απαλλαγείς από αυτά ενεργητικά και συναισθηματικά για πάντα;
• Θέλεις να βρεις τον αληθινό σχέδιο της ψυχή σου και να ζήσεις τη ζωή σου στο έπακρο;
• Θα ήθελες να μάθεις τι ονειρεύεται πραγματικά η ψυχή σου αυτή τη στιγμή και πώς να το επιτύχεις;
• Θέλεις να δεις τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον και πώς να προετοιμαστείς για αυτό;
• Πιστεύεις ότι έμεινες στάσιμος για αρκετό καιρό ή κάνεις τους ίδιους κύκλους στη ζωή σου;
• Θέλεις να μάθεις να ακούς την καρδιά και τη διαίσθησή σου και να έρθεις σε επαφή με τον ανώτερο σου εαυτό;
• Θέλεις να θεραπεύσεις τον εαυτό σου, όλα τα εσωτερικά σου μπλοκαρίσματα, το εσωτερικό σου παιδί, να απαλλαγείς από παλιά πρότυπα σκέψης, αρνητικά προγράμματα και συναισθηματικά τραύματα που δεν σε εξυπηρετούν πια;
• Θέλεις να βρεις την αληθινή αγάπη και να δημιουργήσεις μια υγιή συντροφική σχέση;
Αν υπάρχει κάτι που εμποδίζει την εκπλήρωσή σου, σε ανησυχεί, σε προβληματίζει, κάνει τις δονήσεις σου να πέφτουν και σε αποτρέπει στο να ζεις την πλήρη ευτυχία - μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου ζητώντας καθοδήγηση από τον ανώτερο σου εαυτό / πηγή / πνευματικούς οδηγούς.
Σε προσκαλώ στις συνεδρίες:
Για να δεις όλες τις διαθέσιμες υπηρεσίες, τον τιμοκατάλογο και να μάθεις για τις προσφορές,
μπορείς να επισκεφτείς το κατάστημά μου και είμαι στη διάθεση σου για οτιδήποτε χρειαστείς:
Like Free Soul - Hellas στο Facebook:
Γίνε μέλος της ομάδας στο Facebook:
FREE SOUL GREECE - ΑΓΑΠΗΣΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ
(ΔΙΔΥΜΕΣ ΦΛΟΓΕΣ CHANNELING ΥΠΝΩΣΗ)
Κάνε εγγραφή στο κανάλι Free Soul Greece στο YouTube:
Εάν βρίσκεις τα άρθρα μου χρήσιμα και νιώθεις την ανάγκη ανταλλαγής ενέργειας, μπορείς να υποστηρίξεις τη δουλειά μου κάνοντας δωρεά στο λογαριασμό:
PLN: PL46 1140 2004 0000 3102 7563 3134
€: GR52 0172 2860 0052 8608 5839 763
PayPal: freesoulblog@outlook.com
Ευχαριστώ!
Kommentare