«Θεωρείς τον εαυτό σου πνευματικό άτομο;» - ρώτησε κάποιος, που θεωρούσε τον εαυτό του ένα τέτοιο άτομο...
Α, όχι... Τουλάχιστον, όχι στο πλαίσιο της πνευματικότητας, που μας έχει επιβάλει η εκκλησία… Καμιά σχέση...
Μου είναι ξένες όλες αυτές οι εντολές, οι απαγορεύσεις και ο φόβος για την κολασμένη άβυσσο... Δεν έχω διαβάσει ποτέ τη Βίβλο, γιατί υποσυνείδητα ένιωθα, ότι λίγη αλήθεια παρέμεινε σε αυτήν. Ακόμη και η ιδέα μου για τον ίδιο το Θεό είναι πολύ διαφορετική από αυτή, που έχει αποδεχτεί η κοινωνία. Δεν πηγαίνω στην εκκλησία, παρά μόνο για τουριστικούς λόγους. Πήγα να εξομολογηθώ μια φορά στη ζωή μου, στην καθολική εκκλησία - ή μάλλον αναγκάστηκα να πάω πριν την Πρώτη Κοινωνία - και ήταν μια τραυματική εμπειρία για ένα τόσο μικρό κορίτσι, που ήμουν τότε...
«Είπα στη φίλη μου, ότι είναι χαζή. Δεν άκουσα τη μαμά μου και δεν συμμάζεψα το δωμάτιό μου, πριν επιστρέψει στο σπίτι. Έπαιζα και το ξέχασα. Η μαμά μου ήταν θυμωμένη» - Είχα τόσες αμαρτίες για λογαριασμό μου.. Μετά, πανικόβλητη, άρχισα να ψιθυρίζω τυχαίες λέξεις, χωρίς σειρά και σύνθεση, απλώς για να γεμίσω κάπως το χρόνο που έμεινε... Άλλωστε, οι υπόλοιποι κάθονταν τόση ώρα μπροστά στον εξομολογητή και εξομολογούσαν ένας θεός ξέρει τί. Και ντρεπόμουν, που είχα καταφέρει να θημυθώ τόσες λίγες αμαρτίες...
«Σίγουρα ο ιερέας έχει απογοητευτεί» - σκεφτόμουν...
Συμπέρανα τότε, ότι αυτοί οι άνθρωποι, είτε επίτηδες φτιάχνουν μια μεγάλη λίστα με τις αμαρτίες τους για να εντυπωσιάσουν τον ιερέα, είτε λένε την αλήθεια και τότε θα πρέπει να είναι πραγματικά πολύ κακοί άνθρωποι… Δεν μπορούσα να καταλάβω, πώς γινόταν όλη αυτή η διαδικασία.
«Αν κάθε Κυριακή, όλοι αυτοί παίρνουν την άφεση και ο Θεός εξαλείφει όλες τις αμαρτίες τους, τότε σημαίνει πως μπορούν να κάνουν και άλλες, για να επιστρέψουν στην εκκλησία την επόμενη εβδομάδα και να επαναλάβουν όλη τη διαδικασία;» - σκέφτηκα…
Τώρα γονάτισε, πες Πάτερ Ημών, σήκω, κάνε τον σταυρό σου, σκύψε το κεφάλι προσποιούμενη, ότι τα μετάνιωσες όλα… Και ξανά από την αρχή, σαν ρομπότ…
Ως παιδί λίγων ετών μόνο, αποφάσισα, ότι δε θέλω να συμμετάσχω σε κάτι τέτοιο. Προτίμησα να μιλήσω για τα προβλήματά μου με τα δέντρα ή με τον σκύλο μου. Στο δάσος ή στα λιβάδια, ένιωθα γαλήνη, ησυχία και σύνδεση με κάποια ανώτερη δύναμη. Τότε ήμουν σίγουρη, ότι δεν ήταν ο Θεός, γιατί τον Θεό έπρεπε να τον φοβόμαστε, να τον σεβόμαστε, να τον παρακαλάμε συνέχεια να μας δώσει κάτι... Ήταν ένα εξωτερικό ον που αποφάσιζε για τη μοίρα μας από κάπου ψηλά, ανάλογα με τη διάθεσή του...
Όμως, όλα αυτά που έζησα ως παιδί, ήταν φυσικά, όμορφα και παρθένα… Ήταν κάτι, που δεν περιγράφεται με λόγια. Κάτι που έμοιαζε να είναι μέσα μου, αλλά και γύρω μου ταυτόχρονα - στα δέντρα, στο πράσινο γρασίδι, σε αυτό το σκυλάκι, που ζέσταινε την καρδιά μου με την παρουσία του... Όλα αυτά γινόταν ένα, συνδέονταν μεταξύ τους και λειτουργούσαν με μεγάλη αρμονία. Υπήρχε εμπιστοσύνη, αποδοχή, αγάπη, φροντίδα και αίσθημα ασφάλειας... Δεν χρειαζόταν να φοβάμαι κανέναν. Θα μπορούσα, απλώς να είμαι ο εαυτός μου. Οι αμαρτίες μου δεν ήταν καθόλου αμαρτίες, παρά απλές γήινες εμπειρίες. Όποτε είχα μια απορία, τη ρωτούσα δυνατά ή στο μυαλό μου. Οι απαντήσεις έρχονταν από μόνες τους. Συχνά δεν χρειαζόταν να ρωτήσω κάτι, απλώς ήξερα τί θα γινόταν μετά, ποιον και πότε θα συναντούσα. Απλώς ένιωθα μέσα μου τί πρέπει να κάνω και τί είναι καλό να αποφύγω. Τα συμβολικά όνειρα ήταν μέρος της ζωής μου. Όλα γινόνταν από μόνα τους και απολύτως φυσικά.
Επίσης, δεν ένιωσα ποτέ κανένα χειρισμό από έξω. Όλο αυτό που βίωνα ήταν μόνο δικό μου και έβγαινε από μέσα μου. Ήταν μέρος του εαυτού μου, όχι κάποια εξωτερική δύναμη ή ενέργεια. Ως παιδί δεν αναρωτήθηκα ποτέ για αυτό. Απλώς, έτσι ήμουν και νόμιζα, ότι όλοι ήταν σαν εμένα. Όμως αργότερα άρχισα να παρατηρώ, ότι τελικά αυτό δεν ήταν αλήθεια. Δεν μπορούσαν όλοι να ακούσουν την εσωτερική τους φωνή, δεν έβλεπαν όλοι όνειρα, δεν ήξεραν όλοι τί επρόκειτο να συμβεί στο μέλλον…
Και δυστυχώς, η ζωή δεν ήταν τόσο εύκολη για όλους τους άλλους, όπως ήταν στον δικό μου κόσμο. Σύντομα ανακάλυψα τί είναι η χειραγώγηση, το ψέμα, η προδοσία και ο πόνος. Αναρωτιόμουν, γιατί το κάνουν αυτό οι άνθρωποι, γιατί πληγώνουν ο ένας τον άλλον, αφού πάντα διαισθητικά ξέρουμε ποια είναι η καλύτερη λύση για τον καθένα μας... Αλλά όλοι μου έλεγαν τότε, πως δεν είναι αλήθεια, ότι πρέπει να σκεφτόμαστε λογικά, να τα αναλύουμε όλα μέσα στο μυαλό μας και μετά να λαμβάνουμε δράση ή να παίρνουμε μια απόφαση. Σύμφωνα με αυτούς, κάτι δεν πήγαινε καλά μαζί μου… Και δεν ήθελα να είμαι διαφορετική, περίεργη και να δέχομαι απόρριψη από τους συνομηλίκους μου. Ήθελα να με αγαπήσει η οικογένειά μου...
Τότε ήταν που άρχισα να απομακρύνομαι από τον αληθινό μου εαυτό... Από τη διαίσθηση... Από τις φυσικές μου ικανότητές... Από την ευτυχία και την ολοκλήρωση... Από αυτήν την εσωτερική σιωπή και την σύνδεση με όλα όσα με περιβάλλουν.
Αυτό που κάποτε ήταν απλό, ξαφνικά έγινε περίπλοκο. Η γαλήνη μετατράπηκε σε άγχος, η αγάπη σε δυσπιστία... Οι λογικές θεωρίες έπνιξαν την εσωτερική μου φωνή... Έγινα έτσι, όπως ήθελαν να με βλέπουν οι άλλοι - η οικογένειά μου, οι δάσκαλοί μου, οι συνομήλικοί μου... Και τότε άρχισε ο δρόμος του πόνου… Έκανα ένα μεγάλο ταξίδι, που διήρκεσε για πολλά χρόνια, όπου αναζητούσα να βρω τον αληθινό μου εαυτό… Και πού να ήξερα τότε, πως στην πραγματικότητα απομακρυνόμουν από τον εαυτό μου... Αν υπήρχε Θεός, τον μισούσα ειλικρινά τότε. Δεν μπορούσα να καταλάβω, γιατί αυτός ο κόσμος ήταν τόσο άσχημος, βρώμικος και σκληρός. Επαναστστούσα και αντιδρούσα σε όλα όσα συνέβαιναν γύρω μου. Αντικατέστησα την ηρεμία του δάσους με χέβι μέταλ. Οι ροκ συναυλίες και τα πρώτα ποτά στο Harley Davidson Club ήταν πιο ενδιαφέροντα από το να κάθομαι μόνη μου και να γράφω στίχους, που έβγαιναν μέσα από την καρδιά μου ή να ζωγραφίζω αντικείμενα και μέρη που είχαν συναισθηματική αξία για μένα... Προβλήματα στο σχολείο, κακή παρέα... Αχ, πόσο μακριά ήμουν τότε από αυτή την «πνευματικότητα»…
Το επόμενο στάδιο της ζωής μου - σπουδές, οικογένεια, παιδιά. Κάνε αυτό, κάνε εκείνο - άλλο ένα ρομποτάκι, που προσπαθούσε να υπάρξει και να επιβιώσει σε μια κοινωνία προγραμματισμένη στα άκρα... Παρά το γεγονός, ότι ακόμα απέφευγα την εκκλησία, στο μυαλό μου συνέχιζαν να ηχούν οι γνωστές εντολές - αυτό δεν επιτρέπεται, ούτε αυτό, και αυτό επίσης... Πρέπει να ντρέπεσαι για αυτό, για εκείνο, πρέπει να μαστιγώσεις τον εαυτό σου. Και για αυτό πάλι μπορείς να ξεχάσεις, να ανοίξουν οι πύλες του παράδεισου για σένα... Δεν φτάνει, που η ενήλικη ζωή δεν ήταν καθόλου εύκολη, εγώ έδινα συνέχεια κλωτσιές στον εαυτό μου, με κλωτσούσαν και άλλοι, και συνέχιζα να απομακρύνομαι και πάλι από τον ίδιο μου τον εαυτό και την ευτυχία μου…
Και τελικά έφτασα στο σημείο, που συνειδητοποίησα, ότι τα πράγματα δε θα μπορούσαν να είναι χειρότερα … Έχασα τον εαυτό μου τελείως, αναζητώντας την τελειότητα, που προσπαθούσα να επιτύχω, το ιδανικό άτομο, που ήθελα να γίνω. Ή μάλλον κάνοντας όλα αυτά, που περίμεναν όλοι οι άλλοι από εμένα... Τελικά αποφάσισα, ότι θα είμαι ο εαυτός μου... Σιγά-σιγά, άρχισα να βγαίνω από εκείνη τη μαύρη τρύπα, στην οποία έπεσα.
Δε θα πω κάτι καινούργιο σήμερα. Εξακολουθώ να μη θεωρώ τον εαυτό μου πνευματικό. Χάνω πολύ την υπομονή μου και μετά τσαντίζομαι... Συμβαίνει ακόμη και να ξεστομίζω βρισιές... Μερικές φορές δεν έχω δίκιο και κάνω λάθη. Μπορώ επίσης, να πληγώσω τον άλλον, όταν νιώθω, ότι απειλούμαι ή όταν κάποιος μου ακουμπήσει κάποια πληγή. Υπάρχουν μέρες, που αμφιβάλλω για τον εαυτό μου και τη διαίσθησή μου, και τότε, το εγώ μου κάνει πάρτι και με ρίχνει εντελώς κάτω... Είμαι πολύ ευαίσθητη σε όλες τις εξωτερικές ενέργειες, οπότε προτιμώ να είμαι μόνη παρά με ανθρώπους. Δε μου αρέσουν οι συμβατικές σχέσεις, όπου το ένα άτομο πρέπει να εξαρτάται από το άλλο. Μισώ κάθε μορφή χειραγώγησης και υπάρχουν πράγματα, άνθρωποι και γεγονότα, που δεν μπορώ να ανεχτώ, αν και δέχομαι τις εμπειρίες τους σε πνευματικό επίπεδο. Εκτιμώ την ελευθερία και την ανεξαρτησία μου. Διασχίζω τα δικά μου μονοπάτια και δε δίνω σημασία σε αυτά, που λένε οι άλλοι για εμένα. Δεν κάνω διαλογισμό κάθε μέρα, δεν κάνω γιόγκα, γιατί απλά βαριέμαι. Προτιμώ να γράψω ένα κείμενο, να διαβάσω ένα βιβλίο ή να πάω μια βόλτα στην φύση. Θεραπεύω συνειδητά την έλλειψη αποδοχής του σώματός μου και το αίσθημα ντροπής μπροστά στη γύμνια, την φυσική επαφή και την οικειότητα. Θέλω να τα απολαύσω όλα χωρίς κανένα «δεν πρέπει». Θέλω να δίνω και θέλω να παίρνω. Έχω καταρρίψει, εδώ και πολύ καιρό, τον μύθο για έναν και μοναδικό σύντροφο ζωής. Βιώνω τον εαυτό μου μέσα από σχέσεις διάφορων ειδών. Συμβαίνει επίσης, να πλημμυρίζομαι από μια γκάμα διαφορετικών συναισθημάτων... Μερικές φορές δε θέλω να ακούσω τη διαίσθησή μου, διαλέγω τον πιο σύντομο δρόμο και μετά τρώω τα μούτρα μου...
Θα μπορούσα να περιγράφω τον εαυτό μου για πολλή ώρα ακόμα. Είμαι σίγουρα μακριά από την τελειότητα. Είμαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, που βιώνει τον εαυτό του στη γήινη πραγματικότητα, μέσα από διάφορες εμπειρίες. Δεν προσπαθώ καν να επιτύχω κάποια πνευματική μετάνοια, ακεραιότητα και αγνότητα… Έχω τα πλεονεκτήματά μου και τα μειονεκτήματά μου, τα θετικά στοιχεία και τα αρνητικά. Κάποια πράγματα τα κάνω καλύτερα, με άλλα πάλι δεν τα πάω καθόλου καλά.
Ωστόσο, ξέρω, ότι ο πραγματικός μου εαυτός δεν είναι μόνο αυτό το φυσικό σώμα, δεν είναι η ιστορία μου, οι εμπειρίες μου ή ο ίδιος μου ο χαρακτήρας. Ο πραγματικός μου εαυτός είναι αυτή η ελευθερία... Είναι αυτή η ενεργειακή συνείδηση που κάποτε, πριν από 20 και χρόνια, μπορούσε να είναι παντού ταυτόχρονα, την ίδια στιγμή... Που ήταν μέσα μου, σε αυτό το φυσικό σώμα, αλλά και στα δέντρα, στο γρασίδι, στα σύννεφα, στα ζώα, σε όλο τον κόσμο, που με περιέβαλε. Ο πραγματικός μου εαυτός είναι αυτή η επίγνωση, που έχει πρόσβαση σε όλες τις απαντήσεις. Είναι αυτή η εσωτερική γαλήνη, η σιωπή και η αίσθηση, ότι όλα είναι όπως πρέπει. Ο πραγματικός μου εαυτός δεν έχει αρχή, ούτε τέλος. Ο πραγματικός μου εαυτός είναι η ψυχή μου, που βιώνει την επίγεια ζωή. Όπως κάθε άλλο πλάσμα σε αυτόν τον πλανήτη...
Alexandra FreeSoul
Σε προσκαλώ στις συνεδρίες:
Για να δεις όλες τις διαθέσιμες υπηρεσίες, τον τιμοκατάλογο και να μάθεις για τις προσφορές,
μπορείς να επισκεφτείς το κατάστημά μου και είμαι στη διάθεση σου για οτιδήποτε χρειαστείς:
Like Free Soul - Hellas στο Facebook:
Γίνε μέλος της ομάδας στο Facebook:
FREE SOUL GREECE - ΕΝΩΣΗ ΜΕΣΑ ΜΑΣ
(ΔΙΔΥΜΕΣ ΦΛΟΓΕΣ CHANNELING ΥΠΝΩΣΗ)
Κάνε εγγραφή στο κανάλι Free Soul Greece στο YouTube:
Εάν βρίσκεις τα άρθρα μου χρήσιμα και νιώθεις την ανάγκη ανταλλαγής ενέργειας, μπορείς να υποστηρίξεις τη δουλειά μου κάνοντας δωρεά στο
PayPal: freesoulblog@outlook.com
Ευχαριστώ!
Comments