Κοιτάζοντας πίσω το δρόμο των διδύμων φλογών που έχω περπατήσει μέχρι τώρα, παρατηρώ, ότι υπήρξαν πολλές στιγμές που είχα την ανάγκη να τον αφήσω να φύγει...
Ο όρος «απελευθέρωση από όλες τις προσδοκίες» υπήρχε στο μυαλό μου εδώ και αρκετό καιρό. Από τότε που άρχισα να δουλεύω με το εσωτερικό μου, συνειδητοποίησα, ότι το να αφήσω τα πράγματα στα χέρια του σύμπαντος ίσως είναι η καλύτερη λύση.
Ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε τα πράγματα γύρω μας, και τις καταστάσεις στις οποίες βρισκόμαστε τη συγκεκριμένη στιγμή, συχνά παραμορφώνεται και επισκιάζεται από ενεργά προγράμματα, συναισθήματα και σκέψεις. Απλώς μας περιορίζει. Δεν πιστεύουμε στον εαυτό μας αρκετά για να θέσουμε τον πήχη ψηλά και να κυνηγήσουμε μεγάλα όνειρα. Ή αντίθετα - απαιτούμε από τον εαυτό μας πιο πολλά από όσα μπορούμε να καταφέρουμε. Και τότε προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μια τέλεια εικόνα του εαυτού μας, η οποία συχνά δεν είναι καν δική μας, αλλά των ανθρώπων που βρίσκονται στο στενό μας περιβάλλον.
Το σύμπαν, ωστόσο, γνωρίζει ποιος είναι ο σκοπός της ύπαρξής μας, ποιο ρόλο έχει επιλέξει η ψυχή μας να παίξει στη συγκεκριμένη ζωή, τι είδους μαθήματα θέλει να πάρει, τι να βιώσει και τι είναι το καλύτερο για μας γενικά. Μετά από μια μεγαλύτερη ή μικρότερη περίοδο εσωτερικής μεταμόρφωσης, σπρώχνουμε το «εγώ» στο παρασκήνιο. Με σιγουριά αφήνουμε τη διαίσθησή να μας καθοδηγήσει και επιτρέπουμε στα γεγονότα της ζωής μας να ξεδιπλωθούν σύμφωνα με το μεγαλύτερο σχέδιο. Ξεχνάμε όλες τις προσδοκίες και επιτρέπουμε στο σύμπαν να μας δείξει τον δρόμο και το σκοπό για τον οποίο έχουμε έρθει εδώ στη Γη. Δεν είμαστε πλέον προσκολλημένοι στην τρέχουσα δουλειά, τον τόπο διαμονής, τον σύντροφό μας, τις παλιές πεποιθήσεις, κανόνες κ.λπ. Είμαστε ανοιχτοί σε κάτι νέο, καλύτερο, αισιόδοξο και ελπιδοφόρο. Δεν φοβόμαστε να πάρουμε ρίσκο.
Ενώ το να απελευθερωθώ από τις προσδοκίες σε όλες τις άλλες καταστάσεις μου έφερνε πάντα μια αίσθηση ανακούφισης, το να αφήσω τη δίδυμή μου φλόγα να φύγει δεν ήταν τελικά και τόσο εύκολη υπόθεση για μένα.
Στα πρώτα στάδια του δρόμου των διδύμων φλογών, προσπάθησα να τον ξεχάσω και να τον αφήσω να φύγει ίσως και χίλιες φορές. Ωστόσο, στην πραγματικότητα, όλο αυτό δεν είχε καμιά σχέση με την θεραπευτική απελευθέρωση από τις προσδοκίες και πίστη στο σύμπαν. Ήταν μια, μεγάλη, ατελείωτη επιθυμία να ελέγχω συνεχώς τα συναισθήματα μου και την πορεία των γεγονότων. Ήθελα να αποφασίζω μόνη μου για τον εαυτό μου, για το τι θα κάνω στη ζωή μου, για τους ανθρώπους που θα είναι γύρω μου, για τους συντρόφους μου στο μέλλον. Ξαφνικά όμως εμφανίστηκε ΕΚΕΙΝΟΣ και άρχισα να αμφιβάλλω για την ελεύθερη βούλησή μου.
Η λογική και το μυαλό πάλευε με την καρδιά η οποία σπάνια μπορούσε να πει έστω και μια λέξη. Το «εγώ» είχε ακόμα την εξουσία.
- «Πώς μπορώ να αγαπήσω κάποιον που δεν ξέρω καν; Ο οποίος ζει στην άλλη πλευρά του πλανήτη! Ο ποιος μάλλον δε θυμάται καν ότι υπάρχω! Με τον οποίο δεν έχω καμία ελπίδα να δημιουργήσω μια φυσιολογική σχέση! Εξάλλου, έχω ελεύθερη βούληση, σωστά; Δεν τον επέλεξα! Δεν τον θέλω! Δεν τον γνωρίζω καν!» - έτσι φώναξα, τσαντισμένη σε ολόκληρο τον κόσμο.
Πράγματι, η κατάσταση ήταν τουλάχιστον παράλογη, τα συναισθήματά μου επίσης, και αυτό που άρχισε να συμβαίνει στη ζωή μου ακόμα πιο πολύ. Όσο περισσότερο προσπαθούσα να τον διώξω από την πραγματικότητά μου, τόσο πιο συχνά εμφανιζόταν. Το σύμπαν έκανε τα πάντα για να με εμποδίσει να τον ξεχάσω. Όλη η κοσμοθεωρία μου έχει αναποδογυριστεί.
Νόμιζα, ότι τα φαντάστηκα όλα και προσπάθησα να τον ξεχάσω με κάθε τρόπο. Να απελευθερωθώ από αυτόν. Στην πραγματικότητα, το μόνο που ήθελα ήταν να ανακτήσω τον έλεγχο της ζωής μου. Ζητούσα να έχω το δικαίωμα να επιλέγω και να ελέγχω την πορεία της. Επιπλέον, δεν καταλάβαινα τι συνέβαινε, γι 'αυτό προτιμούσα να το ξεχάσω όσο πιο γρήγορα γίνεται. Για να μην αναφέρω πως ο όρος «δίδυμες φλόγες» μου ήταν τελείως άγνωστος τότε.
Δεν μπορούμε να αναλύουμε τα πάντα με την λογική. Όμως ξέρω, ότι τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία .Όλοι όσοι εμφανίζονται στη ζωή μας είναι σημαντικοί. Ειδικά η δίδυμη μας φλόγα. Εκείνη την εποχή, πίστευα, ότι δεν ήταν η επιλογή μου, τουλάχιστον έλπιζα πως ήμουν σε θέση να αποφασίσω για τον εαυτό μου και το αν τελικά θα τον αφήσω να μείνει στην πραγματικότητα μου ή όχι. Ωστόσο, δεν είχα ιδέα, ότι η πορεία των γεγονότων και η συνάντησή μας είχε προγραμματιστεί από εμένα, από εμάς, πολύ νωρίτερα - ακόμη και πριν από την ενσάρκωση μου στην παρούσα μορφή. Ήταν δική μου απόφασή, απλώς δεν το θυμόμουν. Αυτό σχεδίασε η ψυχή μας.
Ωστόσο, εγώ δεν ήθελα να το αποδεχτώ. Κόλλησα στη θεωρία της ελεύθερης βούλησης και αποφάσισα να το κρύψω όλο το θέμα κάτω από το χαλί, έκλεισα τα μάτια μου και προσποιούμουν, ότι δεν ήταν εκεί. Αυτό όμως δεν ήταν απελευθέρωση. Ήταν έλλειψη θάρρους να κοιτάξω την κατάσταση που προέκυψε στη ζωή μου και επιθυμίας να την διανοήσω διαφορετικά. Δεν ξαφνιάζομαι που απέτυχα να απελευθερωθώ από αυτόν.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και μετά από αρκετές προσπάθειες να «τον αφήσω να φύγει», γεμάτο βρισιές για το σύμπαν σχετικά με αυτήν τη συναισθηματική αναταραχή, ο δίδυμος μου επέστρεφε στη ζωή μου ακόμα πιο δυναμικά. Εμφανιζόταν στα όνειρα και στα οράματά μου. Με την ίδια του την ύπαρξή με έκανε να νιώθω τόσο υπέροχα, που όταν ξυπνούσα τον αγαπούσα ακόμη περισσότερο από ότι πριν. Αυτό, φυσικά, προκαλούσε απίστευτο πανικό στο μυαλό μου. Σε τελική ανάλυση, δεν ήταν ποτέ πραγματική η φυσική του παρουσία στη ζωή μου... Πώς μπορούσα να νιώθω τέτοια βαθιά αγάπη για εκείνον; Δεν έβγαζε νόημα όλο αυτό.
Σε κάποια φάση τα συναισθήματά μου ήταν τόσο ακραία που αποφάσισα να κόψω την ενεργητική σύνδεση μεταξύ μας. Αφού κατάφερα να το κάνω με όλους τους άλλους, σκέφτηκα πως και αυτόν θα τον αποχαιρετήσω επίσης με μεγάλη ευκολία.. Δυστυχώς… Ήταν μια από τις χειρότερες εμπειρίες της ζωής μου. Κάθε φορά που προσπαθούσα να τραβήξω τη σύνδεση από την καρδιά μου, ο πόνος ήταν τόσο φρικτός, που νόμιζα ότι θα πεθάνω. Μισή νύχτα στριφογύριζα στο κρεβάτι μες στα δάκρυα, προσπαθώντας ξανά και ξανά... Αλλά κάθε προσπάθεια τελείωνε με τον ίδιο τρόπο - ήταν σαν κάποιος να μου κάρφωνε ένα μαχαίρι στην καρδιά μου. Ο χειρότερος πόνος που είχα νιώσει ποτέ στη ζωή μου. Όταν, εξαντλημένη παραιτήθηκα, άκουσα έναν από τους οδηγούς μου να λέει:
- «Κόβοντας τη σύνδεση που ενώνει εσένα και τη δίδυμή σου φλόγα, σκοτώνεις στα αλήθεια την καρδιά σου».
Δεν το έχω προσπαθήσει ποτέ ξανά και δεν το συνιστώ σε κανέναν..
Το στάδιο της προσπάθειας μου να διώξω το δίδυμό μου από τη συνείδησή μου διήρκησε αρκετό καιρό. Η διαμάχη ανάμεσα στο μυαλό και την καρδιά ήταν ιδιαίτερα σκληρή. Ωστόσο, υπήρχαν και κάποια διαλείμματα, καθώς το σύμπαν μου έδινε χρόνο να επικεντρωθώ στον εαυτό μου και στην εσωτερική μου μεταμόρφωση. Ήταν μακρύτεροι ή μικρότεροι περίοδοι, κατά τις οποίους έστρεφα την προσοχή και την ενέργεια μου στον εαυτό μου και σε άλλες, κυρίως δημιουργικές πτυχές της ζωής μου. Έκανα αυτό που μου αρέσει και αυτό που μου δίνει χαρά. Ήταν θεραπευτικές αυτές στιγμές για μένα. Μέρες που ανακάλυπτα τα ταλέντα μου, γνώριζα τον εαυτό μου καλύτερα, θεράπευα παλιά μπλοκαρίσματα και επαναφόρτιζα τις μπαταρίες μου πριν αρχίσει το επόμενο στάδιο της διαδικασίας και πριν εμφανιστεί ξανά ο δίδυμός μου. Παρά το γεγονός, ότι για κάποιο διάστημα ξεχνούσα τη δυναμική των διδύμων φλογών, ούτε τότε απελευθερόμουν τελείως από αυτόν. Ήταν απλώς το θεραπευτικό μέρος της διαδικασίας, στιγμές που έριχνα μια ματιά στο εσωτερικό μου και τακτοποιούσα όλα αυτά που ο δίδυμος μου είχε καταφέρει να θεραπεύσει μέσα μου ήδη.
Ωστόσο, όταν απομακρυνόμουν πολύ, ή όταν αυτά τα διαλείμματα διαρκούσαν μεγαλύτερο διάστημα από ότι θα έπρεπε, το σύμπαν έστελνε και πάλι το δίδυμο μου, ο οποίος έμπαινε με φόρα στην πραγματικότητα μου. Και το χειρότερο ήταν, πως όλα γινόταν στο πνευματικό επίπεδο μόνο. Στην τρισδιάστατη πραγματικότητα, δεν ήταν ποτέ εκεί.
Μετά από ένα σημείο, όμως, άρχισα να καταλαβαίνω, ότι αυτό που συνέβαινε δεν ήταν απλώς μια φυσική έλξη ή ρομαντική αγάπη. Ήταν κάτι πέρα από αυτό. Υπήρχε ένα βάθος που έφτανε στις εντελώς άγνωστες εσοχές της ψυχής μου. Σημάδια από το σύμπαν άρχισαν επιτέλους να περνούν ανάμεσα από τις λογικές σκέψεις. Υπήρχαν τόσες αποδείξεις που δεν μπορούσα να τις αγνοήσω πια. Έτσι αποφάσισα να εξερευνήσω τη θεωρία των δίδυμων φλογών. Μου πήρε πολύ χρόνο για να αποδεχτώ πως όντως υπάρχει αυτή η σύνδεση ανάμεσα στις ψυχές και τις καρδιές μας. Γνωρίζοντας όμως, ότι μπορεί να είναι αλήθεια, σκέφτηκα να κοιτάξω όλο το θέμα λίγο πιο προσεκτικά. Και μαζί με αυτό, ζωντάνεψε επίσης η επιθυμία να μιλήσω με το δίδυμο μου και να ρωτήσω αν και αυτός είχε παρόμοιες εμπειρίες και συναισθήματα για μένα.
Όμως όλες οι προσπάθειες μου για οποιαδήποτε επαφή μαζί του απέτυχαν. Οι συνομιλίες μας τελείωναν πριν ακόμα αρχίσουν. Ο ίδιος έκοβε όλες τις επαφές μαζί μου. Και τότε άρχισα να έχω, για άλλη μια φορά, ανάγκη να τον αφήσω να φύγει εντελώς από τη ζωή μου.
- «Προφανώς δεν ανταποδίδει τα συναισθήματά μου, δεν με θέλει στη ζωή του, και το χειρότερο - σίγουρα δεν πιστεύει ότι είμαστε δίδυμες φλόγες. Αν το γνώριζε, δε θα μου συμπεριφερόταν με τόσο κρύο και αδιάφορο τρόπο.» - σκεφτόμουν.
Τέτοιες στιγμές ενεργοποιούσε το «εγώ» μου. Δεδομένου, ότι δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον για μένα, δεν ήθελα να σπαταλήσω άλλο χρόνο για εκείνον. Δεν ήθελα να χώνομαι εκεί που δε με θέλουν, όπου δεν είμαι ευπρόσδεκτη. Προσπάθησα να το τελειώσω αμέσως και να τον διώξω από τη ζωή μου μια και καλή.
Είναι απελευθέρωση αυτό; Σε καμιά περίπτωση. Αυτές είναι οι αξιολύπητες κραυγές ενός προσβεβλημένου «εγώ». Λογικές σκέψεις που ήθελαν και πάλι να πάρουν τον έλεγχο της καρδιάς μου. Το αποτέλεσμα ήταν πιο δυνατές κλωτσιές από το σύμπαν και λιγότερο ή περισσότερο δραστικά «τυχαία» γεγονότα στη ζωή μου, που με ωθούσαν πάντα να επιστρέψω στο μονοπάτι των δίδυμων φλογών.
Το επόμενο βήμα ήταν η αργή αποδοχή του εαυτού μου ως δίδυμης φλόγας και η συνειδητοποίηση, ότι το ταξίδι αυτό ήταν μια μακρά διαδικασία, όχι μια στιγμιαία ρομαντική ιστορία. Το σύμπαν άρχισε να μου αποκαλύπτει τα μυστικά του. Κατάλαβα, ότι η σημασία των δίδυμων φλογών έχει παγκόσμια κλίμακα, και ότι ο ρόλος τους είναι κρίσιμος στην αύξηση των δονήσεων της Γης. Έμαθα, πώς και οι δύο θεραπεύουμε τον πλανήτη. Επίσης, μου παρουσιάστηκε μια καινούργια μέθοδος ενεργειακής θεραπείας, όπου το κύριο εργαλείο είναι η ανιδιοτελής αγάπη και η σύνδεση που ένωνε τις καρδιές μας.
Με αυτήν την κατανόηση, και την αργή αποδοχή της ίδιας της διαδικασίας, προέκυψε μια άλλη, ακόμη μεγαλύτερη έκρηξη αγάπης για το δίδυμό μου. Το «εγώ» μεταφέρθηκε στο παρασκήνιο. Άρχισα να συνειδητοποιώ ποιοι είμαστε στα αλήθεια και ποιος πραγματικά είναι εκείνος για μένα. Και εδώ έρχεται η στιγμή της επόμενης κρίσης.
Πώς να αφήσω κάποιον που είναι μέρος της ψυχής μου, η τέλεια αντανάκλαση του εαυτού μου στον καθρέφτη; Κάποιος που με έκανε να νιώσω εδώ κάτω σαν να είμαι στο σπίτι μου, ο οποίος μπορεί να είναι η μόνη πραγματική οικογένεια που έχω εδώ στη Γη. Κάποιος που δεν είναι απλώς ένα καρμικό, καθορισμένο μάθημα για να περάσω, αλλά ένα άτομο με το οποίο έχω έναν άθραυστο δεσμό στο επίπεδο της ψυχής και της καρδιάς. Κάποιος, που ένιωθα την παρουσία του σε κάθε πόντο του σώματός μου, ακόμα και όταν μας χώριζαν χιλιάδες χιλιόμετρα. Κάποιος, του οποίου οι σκέψεις, τα συναισθήματα, οι αισθήσεις ήταν και δικές μου. Κάποιος, που ήταν πάντα μαζί μου, παρά το γεγονός, ότι το φυσικό του σώμα ήταν εντελώς άγνωστο για μένα. Κάποιος που μου προκάλεσε τέτοια συναισθήματα, που άρχισα να αναρωτιέμαι αν αυτό που ένιωθα για τα ίδια μου τα παιδιά ήταν αγάπη, και όχι μόνο αποδοχή.
Και γιατί να τον αφήσω να φύγει αν ήταν τόσο σημαντικός για μένα; Εξάλλου, ήξερα πολύ καλά, ότι κανένας και τίποτα δε θα μπορούσε να τον αντικαταστήσει... Ποτέ... Είναι σαν να ευχόμαστε κάτι κακό ή να δεχόμαστε κάτι λιγότερο, έχοντας μπροστά μας ακριβώς αυτό που ονειρευτήκαμε. Είναι σα να απομακρυνόμαστε από τον εαυτό μας, να σταματάμε να παλεύουμε για τη δική μας ευτυχία. Γιατί λοιπόν να κάνουμε κάτι τέτοιο; Πώς μπορούμε να αφήσουμε να φύγει κάποιον που είναι ένα μέρος του εαυτού μας;
Είναι μια μεγάλη πρόκληση… Στο σκεπτικό μου, το να απελευθερωθώ από αυτόν σήμαινε να τον αποχαιρετήσω για πάντα, να τα παρατήσω και να απομακρυνθώ από το δρόμο των διδύμων φλογών. Και δεν το ήθελα καθόλου. Αντιθέτως. Ήθελα να τον γνωρίσω, να του μιλήσω. Ήθελα την παρουσία του στη ζωή μου. Άρχισα, επίσης, να παρατηρώ πόσο θεραπευτική ήταν για μένα η ίδια του η ύπαρξή, και τελικά κατάλαβα το μοτίβο ολόκληρης της διαδικασίας.
Μετά από ένα αρκετά μεγάλο διάλειμμα, όπου ουσιαστικά δεν είχαμε καμία επικοινωνία αποφάσισα, για άλλη μια φορά, να κάνω μια προσπάθεια να του μιλήσω. Ήθελα να του αποκαλύψω τις εμπειρίες μου, χωρίς όμως να αναφέρω τη θεωρία των διδύμων φλογών. Είχα μεγάλη ανάγκη να τα μοιραστώ όλα μαζί του και να ακούσω τη γνώμη του. Αφού και αυτός συμμετείχε επίσης σε αυτήν την ιστορία. Ήθελα να δω αν οι εμπειρίες μου ταυτιζόταν με αυτά που ζούσε και αυτός.
Στοιχημάτισα 50/50 - είτε θα ανοιχτεί επιτέλους για κάποια επικοινωνία μαζί μου και θα αρχίσουμε να μιλάμε ο ένας στον άλλο, είτε θα μου πει ξεκάθαρα πως δε θέλει να έχει καμία σχέση μαζί μου και τότε θα είναι το οριστικό τέλος αυτής της ιστορίας. Θα ήταν ένα κατηγορηματικό κλείσιμο αυτού του θέματος από την πλευρά μου, ανεξάρτητα από το τι θα ήθελε να μου πει η καρδιά μου. Αν αυτός δε με ήθελε στη ζωή του, έπρεπε να το σεβαστώ επιτέλους.
Ωστόσο, κανένα από αυτά δεν είχαν συμβεί. Αρχικά αντέδρασε πολύ θετικά στο μήνυμά μου και μετά εξαφανίστηκε χωρίς καμία εξήγηση. Εξατμίστηκε σαν την πρωινή ομίχλη. Δεν πήρα καμία απάντηση ή επιβεβαίωση. Ούτε έκλεισε το θέμα. Η υπόθεση βρέθηκε πάλι στο κενό.
Υπήρχαν και κάποια θετικά σε όλο αυτό- ανοίχτηκε ενεργητικά σε μένα για μια στιγμή. Είχα τη δυνατότητα να νιώσω τις δονήσεις του και να βυθιστώ σε αυτές. Αυτό ήταν το τελευταίο κομμάτι του πάζλ που μου έλειπε. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, ήμουν 100% σίγουρη, ότι ήταν η δίδυμή μου φλόγα. Η ίδια η εξαφάνιση, επίσης πολύ χαρακτηριστική για τις δίδυμες φλόγες, ενίσχυσε ακόμη περισσότερο την πεποίθησή μου.
Από εκείνη τη στιγμή και μετά, επικεντρώθηκα πιο έντονα στην εσωτερική μου δουλειά. Αν φοβόταν τόσο πολύ να με αντιμετωπίσει, τότε λογικά είχα πολλά ακόμα να θεραπεύσω. Και σύντομα αποδείχθηκε τι ήταν αυτό - το θέμα της εγκατάλειψης. Ενεργοποιήθηκε αμέσως, όταν ένιωσα απόρριψη από το δίδυμο μου. Ήταν δύσκολο να θεραπευτεί και συνεχίστηκε για αρκετούς μήνες. Ωστόσο, έσκαψα τελικά μέχρι τη ρίζα του προβλήματος - το χωρισμό από την πηγή και τη βαθιά λύπη για το πραγματικό μου σπίτι η οποία έφτανε στο βάθος της ψυχής μου.
Υπήρξαν πολλές στιγμές κατά τη διάρκεια όλης αυτής της διαδικασίας, όπου στεναχωριόμουν πως ο δίδυμος μου ήταν τόσο αδιάφορος για μένα. Ενώ εγώ περνούσα δύσκολα, αυτός προτίμησε να διασκεδάζει στη ζωή του, στη τρισδιάστατη ψευδαίσθηση. Χρειαζόμουν την εγγύτητα και την παρουσία του, αλλά δεν ήταν ποτέ δίπλα μου. Ήμουν εντελώς ασήμαντη γι 'αυτόν. Θα μπορούσα απλώς να εξαφανιστώ από τον πλανήτη και δεν θα το είχε προσέξει καν.
Δεν ήθελα να μου λείπει άλλο… Ήθελα να σταματήσω να τον αντιμετωπίζω ως σωτήρα των προβλημάτων μου. Ήξερα, ότι ήταν ο τελευταίος άνθρωπος που μπορούσε και ήθελε να με βοηθήσει. Ότι και αν συνέβαινε στη ζωή μου, δεν θα ήταν εκεί για μένα. Αυτή η ανακάλυψη με πλήγωσε πολύ. Και ακόμη περισσότερο, επειδή ήταν η δίδυμή μου φλόγα - ο δικός μου άνθρωπος, ψυχή... Είχα τότε την εντύπωση, ότι το σύμπαν μου έδινε κλωτσιές από όλες τις πλευρές.
Και για αυτές τις στιγμές ήθελα να τον αφήσω. Ήθελα να ξεφορτωθώ τουλάχιστον ένα μέρος αυτού του πόνου. Δεν ήταν μαζί μου, δεν μπορούσα να βασιστώ πάνω του. Δεν ήταν καν δυνατό να τον ενημερώσω, ότι κάτι δεν πήγαινε καλά στη ζωή μου. Δεδομένου, ότι δεν μπορούσε να μου δώσει έστω και λίγα λεπτά για μια απλή συζήτηση, ήξερα πολύ καλά, ότι δεν θα αφιερώσει ολόκληρη του τη ζωή σε μένα. Πάντα θα υπάρχουν άλλα πράγματα, άνθρωποι, καταστάσεις πιο σημαντικές από εμένα...
Και τι αν οι ψυχές μας ήταν συνδεδεμένες; Παρατηρώντας τη συμπεριφορά του, είχα την αίσθηση, πως δε γνώριζε τι μας ένωνε στα αλήθεια. Στη γήινη πραγματικότητα, δεν ήμουν σημαντική γι 'αυτόν. Αν εξακολουθούσε να είναι παγιδευμένος στο λογικό του μυαλό, πιθανότατα να μην άκουγε καν την καθοδήγηση του σύμπαντος, ούτε μπορούσε να ακούσει τη φωνή της καρδιάς του. Ίσως να μην τα πρόσεχε, να τα αγνοούσε ή να τα εξηγούσε όλα όπως τον βόλευε. Εκείνη την εποχή, ήξερα μόνο ένα πράγμα - δεν ήταν ποτέ εκεί για μένα, δεν είναι τώρα και δεν θα είναι ποτέ στο μέλλον. Έπρεπε τελικά να το αποδεχτώ. Να τον ξεχάσω και να βασιστώ στον εαυτό μου από δω και πέρα.
Όμως ήταν αδύνατον να καταφέρω να απελευθερωθώ από αυτόν. Σε τελική ανάλυση, ήταν ο άνθρωπος μου. Ήθελα να τρέξω σε αυτόν, σε κανέναν άλλον, με όλα τα προβλήματά μου. Ήθελα να κλάψω στον ώμο του. Απουσίαζε όμως . Και με πονούσε πολύ αυτό. Αλλά δεν σταματούσα να τον αγαπώ... Συνέχισε να είναι ένα μέρος της ψυχής μου... Και αυτό δεν μπορούσα να το αλλάξω.
Τα πάντα όμως ήταν μέρος της διαδικασίας. Ο δίδυμος μου, μου έδειξε ακριβώς τι έπρεπε να αλλάξω στον εαυτό μου. Στο τέλος, αγωνίστηκα για τη ζωή μου. Θεράπευσα τις βαθύτερες πληγές που έφταναν στην καρδιά της ίδιας μου της ψυχής. Μόνη μου. Χωρίς καμιά βοήθεια. Χωρίς τον δίδυμό μου στο πλευρό μου. Χωρίς καμιά υποστήριξη από τον έξω κόσμο. Και τότε συνειδητοποίησα, όχι μόνο ποια είμαι στα αλήθεια, αλλά και πόσο δυνατή είμαι. Συνειδητοποίησα, ότι δεν χρειάζομαι πραγματικά ούτε αυτόν, ούτε κανέναν άλλο για να είμαι καλά. Ήμουν υπεύθυνη για την ευτυχία μου, για τη ζωή μου, και ήξερα, ότι κανένας άλλος δεν θα μου έδινε αυτό που είχα ήδη μέσα μου. Ακόμη και η δίδυμή μου φλόγα. Και ήταν ένα πολύ απελευθερωτικό συναίσθημα. Ήμουν ολόκληρη, δεν μου έλειπε τίποτα. Ένιωθα ελεύθερη. Αγάπησα τον εαυτό μου. Και έτσι, προς μεγάλη μου έκπληξη, αγάπησα και το δίδυμό μου ακόμη περισσότερο.
Και μετά κάτι άλλαξε. Παλεύοντας για τη ζωή μου και την ευτυχία μου, άρχισα επίσης να έχω την επιθυμία να τον διεκδικήσω και αυτόν. Όχι πια από τη θέση ενός θύματος που αναζητά τον σωτήρα της, αλλά πλέον μιας δυνατής γυναίκας, καθόλου χειρότερης από αυτόν. Αφού ήταν η δίδυμη φλόγα μου... Αλλά πώς; Δε φτάνει που έμενε στην άλλη πλευρά του πλανήτη, αλλά και με απέφευγε. Ρώτησα τους οδηγούς μου τι μπορούσα να κάνω πολλές φορές. Όμως, κάθε φορά έπαιρνα την ίδια απάντηση - ότι δεν ήταν ακόμη έτοιμος και να τον αφήσω ήσυχο. Και αυτό σήμαινε μόνο ένα - έπρεπε να συνεχίσω να δουλεύω με τον εσωτερικό μου, κάτι, που ξεκίνησα αμέσως. Είχα ήδη μάθει πώς λειτουργεί όλη αυτή η διαδικασία. Ήξερα, ότι το να κάθομαι και απλώς να τον περιμένω δεν είχε κανένα νόημα. Η ζωή συνέχιζε, και αφού αυτός δεν ήταν έτοιμος, ούτε και εγώ.
Λοιπόν, είμαι όμως ανυπόμονη από τη φύση (ή μάλλον ήμουν, γιατί και αυτό κατάφερε να θεραπεύσει μέσα μου ο δίδυμός μου)... Έτσι αποφάσισα να προσπαθήσω να ξεγελάσω το σύμπαν. Διάβασα στο διαδίκτυο τόσες πολλές συζητήσεις σχετικά με την απελευθέρωση της δίδυμης φλόγας και το γεγονός, ότι όταν πετύχουμε να τον αφήσουμε να φύγει, μόνο τότε θα ανοιχτεί σε μας. Ένιωσα πιο δυνατή και πιο ευτυχισμένη από ποτέ. Σε τελική ανάλυση, η ζωή μου φαινόταν εύκολη και διασκεδαστική. Ήμουν συνδεδεμένη με την πηγή και έπαιρνα συμβουλές και οδηγίες σε τακτική βάση. Ένιωσα αυτάρκεια, ανεξάρτητη και προστατευμένη. Λοιπόν, τι άλλο έπρεπε να περιμένω;
Αποφάσισα να τον αφήσω ελεύθερο... Φυσικά, ελπίζοντας ότι τότε θα εμφανιστεί... Προσπάθησα να πείσω τον εαυτό μου, ότι ήμουν αδιάφορη για αυτόν, ότι δεν με ένοιαζε πια που ήταν και τι έκανε, ότι περνούσα υπέροχα χωρίς αυτόν. Το πίστεψα για κάποιο διάστημα. Ήταν μια πραγματικά διασκεδαστική περίοδος της ζωής μου. Φρόντιζα τον εαυτό μου και έκανα αυτό που μου αρέσει. Το καθημερινό μου πρόγραμμα ήταν τόσο γεμάτο, που δεν είχα καν χρόνο να τον σκεφτώ. Μέχρι που τελικά έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτομαι:
- «Αφού τον άφησα να φύγει, τότε πού είναι αυτός;»
Και μετά συνειδητοποίησα, ότι κορόιδευα τον εαυτό μου. Αν τον περίμενα ακόμη, δεν απελευθερώθηκα από αυτόν... Και δεν θα εμφανιστεί στη ζωή μου... Επειδή ήθελα ακόμα να ελέγχω την πορεία των γεγονότων. Επειδή είχα ακόμα κάτι να θεραπεύσω μέσα μου...
Άρχισα να αναρωτιέμαι αν όντως κατάλαβα σωστά τον όρο «να απελευθερωθώ από όλες τις προσδοκίες». Επιπλέον, αμφέβαλλα αν θα κατάφερνα ποτέ να τον αφήσω να φύγει. Σε τελική ανάλυση, δεν θα μου είναι ποτέ αδιάφορος... Γιατί να το προσπαθήσω;;
Το μόνο που μου έμεινε ήταν να αποδεχτώ την κατάσταση όπως ακριβώς ήταν και να συνεχίσω την εσωτερική μου δουλειά. Την καρδιά μου δεν μπορούσα να την εξαπατήσω. Επίσης, δεν μπορούσα να τον αναγκάσω να είναι παρών στη ζωή μου αν είχε άλλα σχέδια και όνειρα για το μέλλον του. Έπρεπε να αποδεχτώ, ότι ίσως η κατάσταση δε θα αλλάξει ποτέ, και ότι ο μόνος ρόλος μας εδώ στη Γη ήταν να βοηθήσουμε στη θεραπεία του πλανήτη και να αυξήσουμε τις δονήσεις του.
Τελικά, θεράπευσα στο βάθος την ανάγκη μου για παρουσία άλλων ανθρώπων στη ζωή μου, ακόμα και της δίδυμής μου φλόγας. Ένιωσα καλά με τον εαυτό μου. Ήξερα, επίσης, ότι το σύμπαν με φροντίζει και θα μου παρέχει όλα όσα χρειαζόμουν. Αποδέχθηκα το παρελθόν, το μέλλον δεν μου φαινόταν πια τόσο τρομακτικό όσο πριν, και το εδώ και τώρα ήταν ασφαλές και ευχάριστο. Δε χρειαζόμουν πλέον το δίδυμο μου, ούτε κανέναν άλλο, για να με σώσει από τα προβλήματα και να με κάνει ευτυχισμένη. Τα είχα ήδη επιτύχει - μόνη μου, χάρη στη σκληρή, εσωτερική μου δουλειά.
Αλλά αυτό δε σήμαινε, ότι άρχισα να υποτιμώ τον δίδυμό μου και πως δεν ήταν πλέον ξεχωριστός για μένα. Αντιθέτως. Όσο περισσότερο ερωτευόμουν τον εαυτό μου, τόσο η αγάπη μου για αυτόν μεγάλωνε. Υγιής αγάπη, ανιδιοτελής, χωρίς όρους, αυτή τη φορά και χωρίς προσδοκίες.
Το γεγονός, ότι δεν τον είχα ανάγκη πια στην πραγματική, απτή ζωή, ότι ένιωθα εκπληρωμένη από μόνη μου, δεν με έκανε να τον ξεχάσω και να τον αφήσω στο πάνω ράφι. Αντιθέτως, είχε γίνει πιο παρόν από ποτέ. Θεράπευσα σιγά-σιγά όλα όσα κατανάλωναν όλη μου την ενέργεια και μπέρδευαν τις σκέψεις. Αυτό που προσπάθησε να σκιάσει την ύπαρξή του και να διακόψει τη σύνδεσή ανάμεσα μας είχε εξαφανιστεί. Δημιουργήθηκε ένας καθαρός χώρος, όπου επιτέλους είχαμε την ευκαιρία να κοιτάξουμε ο ένας τον άλλον μέσα στα μάτια και να βυθιστούμε σε αυτές τις εξωπραγματικές δονήσεις. Αν το θέλαμε και οι δύο...
Ωστόσο, αυτός ήταν άφαντος. Δεν είχα καμία επαφή μαζί του για περισσότερο από ένα χρόνο. Αλλά δεν ένιωθα άσχημα για αυτό πλέον. Σεβόμουν την απόφασή του και ήθελα να πιστέψω, ότι ήξερε τι έκανε, και ότι ζούσε μια ευτυχισμένη και ολοκληρωμένη ζωή. Προφανώς, ούτε αυτός χρειαζόταν τη φυσική μου παρουσία στην πραγματικότητά του.
Άρχισα να νιώθω, ότι η δουλειά που είχα κάνει στο δρόμο των δίδυμων φλογών, τουλάχιστον σε αυτό το στάδιο, ολοκληρώθηκε. Για πάνω από δύο χρόνια άκουγα κάθε συμβουλή από τους οδηγούς μου. Ακόμα και όταν ο δίδυμός μου δεν είχε παραμικρή ιδέα, ενημερωνόμουν συστηματικά για το τι συνέβαινε στη ζωή του. Συχνά με καλούσαν να τον βοηθήσω κάπως, να θεραπεύσω ενεργειακά το σώμα του, να ξεμπλοκάρω το τσάκρα της καρδιάς του, να αυξήσω τις δονήσεις του ή απλά να είμαι μαζί του στις σκέψεις μου και να τον αγκαλιάζω με την αγάπη μου όταν αυτός το χρειαζόταν. Άλλες φορές, όταν βυθιζόταν βαθιά στο λογικό του μυαλό, μου έλεγαν, πως δεν μπορώ να κάνω κάτι. Τότε, με συμβούλευαν να ασχοληθώ με τη ζωή μου, να αλλάξω τον εαυτό μου, να θεραπεύσω τα μπλοκαρίσματα και τα παλιά προγράμματα. Όλα αυτά, επίσης, αντικατοπτριζόταν στη ζωή του. Αυξάνοντας τις δικές μου δονήσεις βοηθούσα και αυτόν.
Αλλά ήρθε ένα σημείο όπου, κάπου μέσα μου ήξερα, ότι είχα κάνει αρκετά για τον εαυτό μου και για αυτόν. Ότι κάποιο στάδιο της διαδικασίας, όπου ο ένας θεράπευε τον άλλον, ολοκληρώθηκε. Αυτός δε με χρειαζόταν πια, ούτε και εγώ εκείνον. Δεν ήξερα τότε, ούτε και πίστευα, ότι θα συναντηθούμε ποτέ ξανά. Αλλά το αποδέχτηκα και αυτό. Αισθανόμουν καλά με αυτό. Ωστόσο, ένιωθα μια έντονη επιθυμία, όλη μου η ενέργεια η οποία ταξίδευε συνεχώς σε αυτόν με τη μορφή σκέψεων, συναισθημάτων, θεραπείας, να επιστρέψει επιτέλους σε μένα. Στο βάθος ήξερα, ότι ήρθε η ώρα να τον αφήσω στην ησυχία του, να του επιστρέψω ενεργειακά την ελευθερία του και να ανακτήσω τη δική μου...
Και τότε ένιωσα, ότι ήρθε η ώρα να τον αφήσω να φύγει. Παραδόξως, σε αντίθεση με τις προηγούμενες προσπάθειές που έκανα, αυτή τη φορά ήταν μια πολύ ευχάριστη εμπειρία.
Για μένα, ήταν μια πλήρη εγκατάλειψη της κάθε επιθυμίας για επίτευξη συγκεκριμένου αποτελέσματος, στόχου. Ήμουν 100% σίγουρη για το τι συνδέει τις ψυχές μας, για πάντα. Ήξερα, ότι δε θα τον έχανα ποτέ, γιατί ήταν στην πραγματικότητα ένα μέρος του εαυτού μου. Δε θα έφευγε ποτέ μακριά μου γιατί στην πραγματικότητα μπορούσα να νιώσω την παρουσία του κάθε δευτερόλεπτο. Η ψυχή του ήταν πάντα μαζί μου, ανεξάρτητα από το τι γινόταν στον έξω κόσμο.
Επιπλέον, πριν από πολύ καιρό, η κουρτίνα της ψευδαίσθησης της τρισδιάστατης πραγματικότητας είχε πέσει ήδη. Γνώριζα, ότι η ύπαρξή μας φτάνει εντελώς διαφορετικές διαστάσεις και ήμασταν μόνο δύο αμυδρές ακτίνες του πραγματικού μας εαυτού. Ήμουν απολύτως σίγουρη, ότι το σύμπαν θα μου έδινε ό, τι χρειαζόμουν, και ότι κάθε γεγονός που συνέβη στη ζωή μου θα ξεδιπλώνεται σύμφωνα με κάποιο μεγαλύτερο σχέδιο.
Ταυτόχρονα, γνώριζα ήδη ποια ήμουν. Ήξερα την αξία μου πολύ καλά και καταλάβαινα πως αξίζω ό, τι καλύτερο. Δε δεχόμουν πλέον τίποτα που θα μπορούσε να με προσβάλλει με οποιονδήποτε τρόπο, να με μειώνει, περιορίζει ή να με κάνει να απομακρυνθώ από την επιλεγμένη μου πορεία, να χάσω τον εαυτό μου. Πάντα επέλεγα τη δική μου ευτυχία, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε να πω αντίο στη δίδυμή μου φλόγα στη τρισδιάστατη πραγματικότητα. Οι ίδιοι κανόνες ισχύουν και για αυτόν.
Δεδομένου, ότι εκείνη τη στιγμή δε μπορούσε ή δεν ήθελε να είναι μέρος της ζωής μου, τότε έτσι έπρεπε να γίνει. Ήξερα ήδη ποια κατεύθυνση ήθελα να ακολουθήσω. Η ευτυχία μου δεν εξαρτιόταν από τη φυσική του παρουσία. Τίποτα δεν θα μπορούσε να με σταματήσει.
Τον αφήνω να φύγει…
Εάν σε οποιοδήποτε σημείο της ζωής μου τα μονοπάτια μας θα διασταυρωθούν ξανά, τότε θα δω τι θέλω να κάνω με αυτό. Αλλά αυτή τη στιγμή είμαι στο εδώ και τώρα. Από δω και στο εξής, δίνω την κατεύθυνση της πορείας των γεγονότων στα χέρια του σύμπαντος. Τα αφήνω να ξεδιπλωθούν σύμφωνα με το μεγαλύτερο, προκαθορισμένο σχέδιο. Βγάζω τα χέρια μου από το τιμόνι.
Και μετά αφήνω το δίδυμό μου να φύγει, αλλά από το επίπεδο της καρδιάς. Και δεν σταματώ να τον αγαπώ. Δεν αποκοπώ τον εαυτό μου από αυτόν με κανέναν τρόπο. Δεν τον ξεχνώ. Δεν εγκαταλείπω το δρόμο των διδύμων φλογών. Απλώς χαλαρώνω την ενέργεια που έχει συσσωρευτεί μεταξύ μας την τελευταία περίοδο και σαν να άρχισε να βαραίνει. Χαλαρώνω το μυαλό μου και το αφήνω να επιβραδύνει λίγο. Απαλλάσσομαι από την κάθε επιθυμία να δημιουργήσω και να σχεδιάσω το μέλλον. Έχω μια ακλόνητη πίστη, ότι απολύτως τίποτα δεν συμβαίνει ποτέ χωρίς λόγο, και ότι το σύμπαν έχει σχεδιάσει κάτι όμορφο για μένα.
Δεδομένου, ότι η δίδυμή μου φλόγα δε συμμετέχει ενεργά στη ζωή μου, προφανώς αυτή είναι η καλύτερη λύση και για τους δύο μας. Θέλω την ευτυχία μου όσο και τη δική του. Δεν έχει σημασία αν θα συναντηθούμε ξανά. Με την ίδια ανιδιοτελή αγάπη στην καρδιά μου, του εύχομαι ό, τι καλύτερο, και τον αφήνω να φύγει, αν αυτή είναι η απόφασή του. Αλλά δεν υπάρχει λύπη, θυμός, θλίψη μέσα μου. Δεν αισθάνομαι αρνητικά συναισθήματα, γιατί στην πραγματικότητα η ευτυχία του είναι και δική μου.
Ωστόσο, κανένας από εμάς δεν πρέπει να είναι βάρος για τον άλλο. Επομένως, απαλλάσσομαι από όλες τις περιοριστικές ιδέες και επιθυμίες που σχετίζονται με αυτόν ή τη δική μου τη ζωή. Ξέρω, ότι πρέπει να συνεχίσω το δρόμο μου στο επιλεγμένο μονοπάτι - με ή χωρίς αυτόν. Ταυτόχρονα, νιώθω την ανάγκη να απομακρυνθώ ενεργειακά και σωματικά από τη ζωή του - προσωρινά ή για πάντα. Δεν το ξέρω αυτό. Όμως, γνωρίζω, ότι έτσι πρέπει να είναι. Είμαι απλώς 100% σίγουρη, ότι το σύμπαν ξέρει τι κάνει και, ότι σίγουρα έχει επιλέξει την καλύτερη δυνατή λύση και για τους δύο μας.
Καθώς του επιστρέφω την ελευθερία του, με συγκινεί όλο αυτό που συνέβη και μερικά δάκρυα κυλούν στα μάγουλά μου. Αφού φεύγει κάποιος πολύ σημαντικός για μένα. Παρ 'όλα αυτά, η καρδιά μου εξακολουθεί να είναι γεμάτη με την ίδια ανιδιοτελή αγάπη - για αυτόν, για τον εαυτό μου, για όλα όσα είναι γύρω μου. Και νιώθω χαρά στέκοντας μπροστά σε όλα αυτά τα όμορφα, άγνωστα πράγματα που θα μου φέρει - θα μας φέρει - το μέλλον.
Και νιώθω ηρεμία, ακόμη και γαλήνη...
Και δικαιοσύνη... Επειδή πιστεύω 100%, ότι όλα είναι ακριβώς όπως θα έπρεπε να είναι...
Και ευτυχία... Επειδή ξέρω, ότι μπαίνω σε ένα νέο, υψηλότερο επίπεδο συνείδησης...
Και ελευθερία... Επειδή οι σκέψεις, οι συμπεριφορές και ακόμη και οι επιθυμίες που με περιόριζαν μέχρι τώρα έχουν εξαφανιστεί...
Και τη στιγμή που ένα μέρος μου λέει αντίο στο παρελθόν, έρχεται ένας χαιρετισμός σε κάτι άλλο, ακόμα καλύτερο...
Και με συγκινεί όλο αυτό... Επειδή αυτό το αόρατο μέρος, η διάσταση στην οποία ξαφνικά βρίσκομαι, είναι τόσο υπέροχη, που δεν μπορώ να περιγράψω τη χαρά μου που κατάφερα να φτάσω ως εκεί...
Προχωρώ αβέβαια σε ένα έδαφος που μου είναι άγνωστο, αλλά με μια ακλόνητη πίστη, ότι πηγαίνω στη σωστή κατεύθυνση...
Τον αφήνω να φύγει...
Και εκεί που πίστευα, ότι αυτό θα ήταν το τέλος της ιστορίας των διδύμων φλογών, προς μεγάλη μου έκπληξή ανακαλύπτω, ότι ήταν απλώς μια ψευδαίσθηση...
Με όλη μου την σιγουριά επιτρέπω το σύμπαν να με οδηγήσει στο σωστό μονοπάτι που είχε επιλέξει για μένα νωρίτερα…
Δεν ελέγχω τίποτα, δεν σχεδιάζω κάτι, δεν προσπαθώ να αλλάξω την πορεία του, να το χειριστώ με οποιονδήποτε τρόπο...
Και τώρα αρχίζουν να συμβαίνουν αληθινά θαύματα, τα οποία δεν μπορούσα καν να φανταστώ στα πιο κρυμμένα όνειρά μου...
Και υπάρχει και ΑΥΤΟΣ εκεί...
Στέκεται ακριβώς μπροστά μου...
Μου χαμογελά…
Και κοιτάζει μέσα στα μάτια μου...
Και βυθίζομαι σε αυτές τις απίστευτα όμορφες δονήσεις...
Όλα είναι ακριβώς όπως θα έπρεπε να είναι...
Alexandra FreeSoul
• Είσαι στο μονοπάτι των δίδυμων φλογών και αναρωτιέσαι πώς να φτάσεις στην ένωση μέσα σου / με τη δίδυμη φλόγα σου;
• Χρειάζεσαι υποστήριξη ή καθοδήγηση σχετικά με τις αποφάσεις που πρέπει να λάβεις στη ζωή σου ή δεν ξέρεις ποια κατεύθυνση πρέπει να ακολουθήσεις;
• Θα ήθελες να θεραπεύσεις κάποια γεγονότα που έγιναν στο παρελθόν / στις προηγούμενες ζωές και να απαλλαγείς από αυτά ενεργητικά και συναισθηματικά για πάντα;
• Θέλεις να βρεις τον αληθινό σχέδιο της ψυχή σου και να ζήσεις τη ζωή σου στο έπακρο;
• Θα ήθελες να μάθεις τι ονειρεύεται πραγματικά η ψυχή σου αυτή τη στιγμή και πώς να το επιτύχεις;
• Θέλεις να δεις τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον και πώς να προετοιμαστείς για αυτό;
• Πιστεύεις ότι έμεινες στάσιμος για αρκετό καιρό ή κάνεις τους ίδιους κύκλους στη ζωή σου;
• Θέλεις να μάθεις να ακούς την καρδιά και τη διαίσθησή σου και να έρθεις σε επαφή με τον ανώτερο σου εαυτό;
• Θέλεις να θεραπεύσεις τον εαυτό σου, όλα τα εσωτερικά σου μπλοκαρίσματα, το εσωτερικό σου παιδί, να απαλλαγείς από παλιά πρότυπα σκέψης, αρνητικά προγράμματα και συναισθηματικά τραύματα που δεν σε εξυπηρετούν πια;
• Θέλεις να βρεις την αληθινή αγάπη και να δημιουργήσεις μια υγιή συντροφική σχέση;
Αν υπάρχει κάτι που εμποδίζει την εκπλήρωσή σου, σε ανησυχεί, σε προβληματίζει, κάνει τις δονήσεις σου να πέφτουν και σε αποτρέπει στο να ζεις την πλήρη ευτυχία - μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου ζητώντας καθοδήγηση από τον ανώτερο σου εαυτό / πηγή / πνευματικούς οδηγούς.
Σε προσκαλώ στις συνεδρίες:
Για να δεις όλες τις διαθέσιμες υπηρεσίες, τον τιμοκατάλογο και να μάθεις για τις προσφορές,
μπορείς να επισκεφτείς το κατάστημά μου και είμαι στη διάθεση σου για οτιδήποτε χρειαστείς:
Like Free Soul - Hellas στο Facebook:
Γίνε μέλος της ομάδας στο Facebook:
FREE SOUL GREECE - ΑΓΑΠΗΣΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ
(ΔΙΔΥΜΕΣ ΦΛΟΓΕΣ CHANNELING ΥΠΝΩΣΗ)
Κάνε εγγραφή στο κανάλι Free Soul Greece στο YouTube:
Εάν βρίσκεις τα άρθρα μου χρήσιμα και νιώθεις την ανάγκη ανταλλαγής ενέργειας, μπορείς να υποστηρίξεις τη δουλειά μου κάνοντας δωρεά στο λογαριασμό:
PLN: PL46 1140 2004 0000 3102 7563 3134
€: GR52 0172 2860 0052 8608 5839 763
PayPal: freesoulblog@outlook.com
Ευχαριστώ!
Comments